ڇل

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

ڇل

ڇِلَ (ڇلڪو، کل، تهي): skin, cuticle, scale, scab, peeling, shaving, paring, bark, crust, husk

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڇل

छल s. f.: An army, large body of fighting men. L A small earthen vessel for raising water.

S छलु s. m.: Knavery, roguery, cheating, fraud, artifice, subterfuge, stratagem, deceit. छलु छिदु ڇلُ ڇِدُ Idem.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڇل

ڇلَ: ث. کُنجِي. فوج ، ڪَٽَڪُ.

ڇلُ جمع ڇَلَ: ذ. [سن. ڇَلَهه يا ڇَلَم] مَڪَرُ ، ڍونگ ، ٺڳي ، دولاب ، سَٿو ، ڍِڳُ ، دَڙو ڪ.

ڇِلَ: ث. [سن. شَلڪَهه] کَل. ڇوڏو. ڇوڏي ٻٻر جي. سنهون پردو. ڏاڙهونءَ جون کلون جي رنگ طور ڪم اچن. ٿورو ذرو ، زيوَرُ ، ڳههُ. ڇلڻ جي حالت. تڪليف ، عذاب ت.

ڇِلُ: ذ. کَل. ڇوڏو. اصطلاحا کَل جهڙو زيور. ذرو.

ڇُلُ جمع ڇُلُون: ث. مصدر. ”ڇُلڻ“ = هلڻ. سن. اُڇلڻ ، ڇُلَ هَلڻي ، پَنڌُ. جُنبش. رولڙو. تڪليف. ڪم جي گهڻائي ت. ٽِپو. ڊوڙ. اُڇل. ”واهيري جي وير، ڇُلُون ڪَريان ڇَپَرين“ شاهه. مصدر. ”ڇلڻ“ مان امر هَل. ”تانڪي ڳوري ڇُل، لاڙائو سِج ٿيو“ شاهه ڪريم.

ڇلِ (ت): ث. ڪڻڪ جي وَلِ جو ٿورو ڦورو حصو جو ڳاههَ ڳاهِڻ مهل ڏاندن جي پيرن هيٺان ڏيندا آهن.

ڇَلَ (ک): صفت. گهڻو ، جَجهو ، بي انداز.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: