مطلق العناني- ڪُليت پسندي

هن نظريي جو بنيادي خاڪو 1932ع ۾ نامياري عوام دوست اِٽليائي سياستدان ۽ صحافي ’جيواني اميندولا‘(1882-1926) ڏنو، جڏهن هُن ’فاشيت‘ کي روايتي آمريت کان جُدا قرارڏيندي ان لاءِ Totalitario جو اصطلاح استعمال ڪندي ٻُڌايو ته هي سرشتوهرقسم جي حڪومتي/رياستي اختيارن کي هڪ هنڌ مرڪوز ڪري ٿو. هي نظريو فرد جي با اختيار هئڻ بدران رياست يا سرشتي جي سگهاري هئڻ جي وڪالت ڪري ٿو.’مطلق آمريت‘ حاڪمن ۽ محڪومن جو وچ ۾ واضح سَنڌو ڪندي، سماج جي مخصوص ماڻهن کي حاڪميت جو حق ڏئي ٿي ۽ فرد جي راءِ ۽ آباديءَ جي ڀلائيءَ لاءِ وسيع انساني سهڪارکي رد ڪندي، سماج جي ڀلي لاءِ فقط رياست ۽ اُن جي ادارن تي ڀاڙڻ لاءِ زور ڏئي ٿي. ان کان علاوه هي نظريو هڪ گروهه يا جماعت جي حڪومت جي قيام، رياست جي حدن ۽ غير معمولي اختيارن ۾ مسلسل واڌ، خاص نظريي جي برتري/مطلق العناني ۽ تڪرارن جي نبيري لاءِ طاقت جي استعمال ، خاص ڪري جنگ ذريعي مسئلا حل ڪرڻ وارن نُڪتن کي ترجيح ڏئي ٿو.مطلق آمريتي راڄ عام طورتي پنهنجو دٻدٻو حڪومتي مشينريءَ جي پاران ٿيندڙ هڪ- طرفي پروپيگنڊا، رياستي جبر جي ادارن، معيشيت ۽ ميڊيا تي سخت ضابطي ۽ مسلسل بُحراني صورتحال پيدا ڪرڻ ۾ رکي ٿو. فاشيت (Fascism)، قومي سماج- واد (National Socialism) ۽ ڪميونزم (Communism) هن نظريي جا مختلف قسم آهن. انهن مان پهريان ٻه قسم رياستي ڍانچي ۾ هر اڳڀرائي يا تبديلي ڪنهن هڪ طاقتور شخص ۾ ڪم ڪندڙ سياسي گروهه جي قيادت ۾ آڻڻ جا حامي هئا ، جڏهن ته ڪميونزم جماعتي آمريت جي حق ۾ هوندو آهي