چوڏهين ۽ پندرهين صدي عيسويءَ دوران يورپ جي ملڪن ۾ مختلف سياسي نظام (بادشاهت، جمهوريت ۽ آمريت وغيره) جي هوندي به مذهب (عيسائيت) جي بنياد تي ملڪن جا پاڻ ۾ اتحاد ٺهيا، جن يورپ جي سياسي ۽ معاشي ماحول تي وڏا اثر ڇڏيا. انهن اثرن بابت تجزيو ڪندي، نامياري سياسي ماهر ”ساپر“ چيو هو ته جيتوڻيڪ يورپ ۾ مُختلف سرشتن هئڻ سبب سياسي معاملن تي ڪافي اختلاف موجود هئا، پر مذهب جي بنياد تي ٺهيل قاعدن، روايتن ۽ عقيدن يورپي مُلڪن وچ ۾ آزاد خيال اتحاد قائم ٿيا. اها ٻي ڳالهه آهي ته يورپي قومون پوءِ به مذهبي عقيدت ۽ اثر کان گهڻو پري وڃي نه سگهيون. اهو ئي سبب هيو جو يورپي مُلڪن طرفان ترڪي ۽ انڊيا وغيره سان واپاري وهنوا ۽ ڪاروباري لاڳاپا هوندي به، يورپي مُلڪن طرفان انهن کي پنهنجي ڪنهن به اتحاد ۾ شامل نه ڪيو ويو، بين الاقوامي تعلقات جي علم ۾ ”ريس پبليڪا ڪريسٽيانا“ جو اصطلاح انهيءَ ڪري اهميت رکي ٿو، جو گهڻن ملڪن جي وچ ۾ لاڳاپن ۽ واسطيداريءَ ۾ ٿيندڙ ڪنهن اڳڀرائي ۽ هڪ بين الاقوامي تنظيم جي قيام جي ’مُحرڪن بابت اهڙين‘ ويجهڙائين ۽ ٿيندڙ اڳڀرائين مان اندازو ٿئي ٿو. 1714ع ۾ ’اُتريخت جي معاهدي‘ (Treaty of Utrecht) تحت يورپي حڪومتن جي وچ ۾ ٿيل باضابطا معاهدي جي به ”عالمي ايڪي“ ۽ گهڻ قومي لاڳاپن جي حوالي سان وڏي حيثيت آهي. پر گهڻن محققن جو خيال آهي ته مذهب جي بنياد تي جيڪي تنظيمون، ادارا يا اتحاد قائم ڪيا وڃن ٿا، اهي مُختلف تهذيبن جي پاڻ ۾ ٽڪراءَ (Clash of Civilization) جا خدشا به پاڻ سان گڏ کڻي اچن ٿا. ان حوالي سان ”ريس پيليڪا ڪرسٽيانا“ به مُختلف تهذيبن وچ ۾ ڇڪتاڻ ۽ اڻبڻت کي جنم ڏيندڙ نظرين منجهان هڪ آهي، جنهن تمام گهڻي حد ۽ مُدي تائين دُنيا جي مُختلف قومن کي فقط مذهبي فرق جي بُنياد تي هڪٻئي کان پري رکيو ۽ عيسائيت سان وابستگيءَ کي رياستي معاملن ۾ به اهميت ڏني