ڪنهن به مُلڪ ۾ اُتان جي عوام ۽ ٻين مُلڪن جي عوام کي هڪجهڙيون اقتصادي رعايتون ۽ موقعا فراهم ڪرڻ ۽ ڪنهن به فرد يا رياست کي خصوصي مراعتون ڏيڻ واري نيتيءَ کي هن اصطلاح هيٺ بيان ڪيو ويندو آهي. هيءَ پاليسي خاص طور آمريڪا طرفان چين جي سلسلي ۾ اختيار ڪئي وئي. 1899ع ۾ آمريڪي پرڏيهي وزير ’جان ملٽن هي‘ (John Milton Hay) جي مشاهدن تي ٻڌل هن پاليسيءَ ۾ سڀني ڌُرين، خاص ڪري برطانيا، فرانس، جرمني، اٽلي، جاپان ۽ روس کي واپار جي ڏس ۾ چين سان (آمريڪا طرفان پاڻ سميت) سڀني کي هڪجيترا موقعا فراهم ڪرڻ تي زور ڏنو ويو هو. ڇاڪاڻ جو آمريڪا محسوس ڪيو ته چين سان واپار ۾، سندس شين تي سامونڊي ۽ ريلوائي محصولن سميت ٻين معاملن ۾ امتيازي ورتاءُ ڪندي وڌيڪ سخت شرط رکيا پئي ويا. جنهن سان آمريڪي مُفادن کي نقصان پهچڻ جو انديشو هو، ڇاڪاڻ ته اهو ئي دور هُئو، جنهن ۾ آمريڪا پنهنجي سرحدن کان ٻاهر نڪري، دُنيا ۾ ڪردار ادا ڪرڻ شروع ڪيو هو. ڪي حلقا هن پاليسيءَ کي آمريڪا طرفان اختيار ڪيل ”جديد قسم جي بيٺڪيت“ سان ڀيٽين ٿا. ان تسلسل ۾ Open Door جو اصطلاح ”آمريڪي پرڏيهي پاليسيءَ جي الميي“ (1959ع) جي حوالي سان ’وليم ائپلمن وليمس‘ جي لکيل مقالي Open Door Thesis سان به منسوب ڪيو وڃي ٿو. وليمس جو چوڻ هو ته Open Door پاليسي دراصل آمريڪي ڦهلاءَ پسندي ۽ سلطنت قائم ڪرڻ واري هَوس جي ڏس ۾ بُنيادي قدم ثابت ٿي.