هي ٻن ملڪن وچ ۾ ٿيندڙ واپار کي محدود ڪرڻ جو طريقو آهي، جنهن ۾ اڪثر ڪري اُسريل معيشيتن پاران محصول وڌائڻ ذريعي حدون مقرر ڪرڻ بجاءِ غيرمحصولياتي طريقن، جهڙوڪ: ڪوٽا، اضافي وصولين ، پابندين، بندشن ۽ ٻين ڪاروباري رنڊڪن ذريعي ڪنهن به ملڪ سان ٿيندڙ واپار کي مقرر ڪيل دائري ۾ رکيو ويندو آهي. هن طريقي اختيار ڪرڻ سان هڪ ته ننڍن ملڪن جي وکرن جي خريداري مرضيءَ مطابق طئي ڪيل اگهن تي ڪجي ٿي، ته ٻئي طرف پنهنجن غير معياري وکرن کي وڪرو ڪرڻ لاءِ سازگار ماحول جوڙيو وڃي ٿو. ان قدم سان آزاد ۽ انصاف ڀريو واپار ناممڪن بڻجي وڃي ٿو ۽ ڪيترن ملڪن جي معيشيت رولڙي ۾ پئجي وڃي ٿي . WTO طرفان بين الاقوامي واپار ۾ محصولن ۾ گهٽتائيءَ وارا شرط وجھڻ جي ڪري ان عمل ۾ تمام گهڻي تيزي آئي آهي. عام طور تي ٻن ملڪن وچ ۾ جنسن جي مٽا سٽا، خدمتن جي فراهمي ۽ پيداواري معيارن ذريعي واپار ٿيندو آهي، پر غير محصولياتي پابندين ذريعي واپار جي مقدار کي محدود ڪرڻ ، ڪامورڪيون رنڊڪون مڙهڻ، خصوصي پروانا ۽ اجازتون جاري ڪرڻ، وکرن جي معيار بابت نه ٺهندڙ شرط وجهڻ ۽ فني جواز پيدا ڪري ٻئي ملڪ جي مٿان دٻاءُ پيدا ڪري پنهنجو پلڙو ڀاري ڪيو ويندو آهي.