”ڀونءِ- واد ( Globalization) جي نتيجي ۾ پيدا ٿيل هي اصطلاح، پورهيي جي جاءِ جو تعين ڪري ٿو خاص طور تي اهڙي صورتحال، جڏهن پيداوار جو عمل ڪنهن هڪ ملڪ تائين محدود نه هجي. عالمي صنعتي منتقلي (Global Industrial Shift) واري عمل دوران، جڏهن تمام گهڻو اسريل ملڪن (آمريڪا، جاپان ۽ يورپ) منجهان ٽيڪنالاجيءَ کي ايشيا جي اسرندڙ ملڪن (چين، ڀارت ۽ ويٽنام وغيره) يا لاطيني آمريڪا جي علائقن ۾ منتقل ڪري، پيداواري عمل انهن علائقن مان شروع ڪيو ويندو آهي، ته ٽيڪنالاجي ۽ ڪارخانن سان گڏ، تربيت يافته پورهيتن (Skilled Labour) کي به اوڏانهن اماڻيو ويندو آهي، اهڙي تبديلي ان ڪري لازمي هوندي آهي، جو منتقليءَ وارن علائقن ۾ پورهيي جو ملهه، محصول، سستيون زمينون ۽ سرڪاري سهڪار اسريل ملڪن جي ڀيٽ ۾ وڌيڪ موهيندڙ هوندو آهي ۽ سيڙپڪار پاڻ لاءِ وڌيڪ سهولت محسوس ڪندا آهن. ان کان علاوه انهن علائقن ۾ لڳندڙ ڪارخانا، ٽرانسپورٽيشن ۽ رابطن جي حوالي سان به گهڻا سستا پوندا آهن. دنيا ۾ هن قسم جو لاڙو تمام گهڻو وڌي رهيو آهي. 1953ع کان 1990ع دوران، دنيا ۾ اسريل صنعتي ملڪن ۾ ٿيندڙ پيداواري عمل 95 سيڪڙي کان گهٽجي 77 سيڪڙي تي پهتو آهي، جڏهن ته اسرندڙ ملڪن ۾ صنعتي پيداوار جي شرح 5 کان وڌي 23 سيڪڙي تائين پهچي چڪي آهي.