ٻه يا ٻن کان وڌيڪ آزاد ڌرين طرفان ڏي- وٺ جي بنياد تي گڏيل طور تي ڪن به ذميوارين ۾ عملي حصيداري ڪرڻ ۽ طئي ڪيل اصولن هيٺ ٻين ڌُرين سان ڀاڱي- ڀائيوار ٿيڻ جي عمل کي هن اصطلاح ذريعي چِٽو ڪيو ويندوآهي. هن قسم جي شراڪت ۾ لاڳاپيل ڌريون جذباتي، معاشي، سياسي، ماحولياتي ۽ اخلاقي حوالن سان جدا جدا سوچيندي به هڪٻئي جي مفادن کي ڇيهو رسائڻ بنا، ڪن گڏيل ضابطن مطابق هڪٻئي ڏانهن ذميوار هونديون آهن. اهي ڌريون حقيقتن جا رُخ جاچي انهن جي حاصلات لاءِ گڏيل نموني جاکوڙينديون آهن.’گڏيل سهڪار‘ جو اصول بين الاقوامي لاڳاپن جي بنيادي جُزن مان هڪ آهي، ڇاڪاڻ ته دنيا جون سڀ قومون/ رياستون اهڙي سهڪار بنا بين الاقوامي برادريءَ جي جوڙجڪ ممڪن نه ٿيون ڪري سگهن ۽ نه وري اهڙي تعاون بنا سگهاريون ٿي دنيا ۾ اهم ڪردار ادا ڪري سگهن ٿيون. اهو ئي سبب آهي جو مختلف نظريا ۽ سرشتا رکندي به ڪيتريون قومون هڪٻئي سان معاشي، ثقافتي ۽ ٻين قسمن جا سهڪار جاري رکنديون آهن. جڳ- مشهور ڏاهن ڪارل مارڪس، ايم – ڪي گانڌي، رُزويلٽ ۽ ٻين پنهنجن لکڻين ۾ هن موضوع تي انتهائي اهم بحث ڪيا آهن.