علي ابن سينا منطق، طب، فلسفي، نفسيات، رياضي، فلڪيات، دينيات، اخلاقيات، سياست، تصوف، تفسير، ادب ۽ موسيقي تي ڪتاب لکيا. اسماعيلي ڪٽنب ۾ پالنا ٿيڻ سبب هن ۾ فلسفي جو شوق پيدا ٿيو. ابن سينا آگسٽ 980ع ۾ ڄائو ۽ 1073ع ۾ اصفهان (ايران) ۾ لاڏاڻو ڪري ويو. هي ڏاهو علم کي نظريي (Theory) ۽ عمل (Practice) جي حصن ۾ ورهائي ٿو. هن سياست جي علم کي عملي علمن ۾ شامل ڪيو آهي.ابن سينا دنياوي بادشاهت، نبوت ۽ شريعت ۾ فرق ڪري ٿو. فلسفي جي لحاظ کان نبي اعلى درجي تي پهچي ٿو، سندس نظريي ۾ نبوت هڪ عطيو آهي. ابن سينا شهرين کي ٽن گروهن ۾ ورهائي ٿو، حڪمران، ڪاريگر ۽ محافظ. هر گروهه جو انتظام هڪ رئيس يا منتظم هلائي ٿو جيڪو وري گهٽ انتظامي عهدن تي منتظم مقرر ڪري ٿو. هر شهري فرض جي ادائگي ذريعي رياست کي فائدو پهچائي ٿو.هن جي خيال مطابق خليفي ۾ جرئت، صبر ۽ بردباريءَ جا گڻ هئڻ ضروري آهن. خليفي جي چونڊ شريعت جي ٻڌايل اصولن مطابق ٿيڻ گهرجي، ٻي صورت ۾ راءِ ڏيندڙ ڪافر ٿي ويندا.ابن سينا 238 ڪتاب لکيا، جن مان ڪجهه هيٺينءَ ريت آهن.(1) الشفا.(2) النجات.(3) القانون في الطب.(4) رسالئه الزوايا.(5) تسع رسائل في الحکمة والطبعيات.(6) في اتباع النبور.