هي هڪ سياسي عمل آهي، جنهن ۾ معاشي حرفتن سان، مُخالف ڌُر کي پريشان ڪري، سياسي مقصد ماڻڻ جي ڪوشش ڪئي وڃي ٿي. سياست ۾ هي، بظاهر هڪ مهذب طريقو آهي، جنهن ذريعي هٿيارن بنا مُخالف ڌُر کان پنهنجا شرط مڃرايا وڃن ٿا. هن نظريي جو وڏو شارح سياسي دانشور ’ڊيوڊ بالڊوِن‘ آهي. سندس سوچ مطابق، ڪنهن به ڌُر تي اثرانداز ٿيڻ لاءِ ضروري آهي، ته اهڙن ذريعن ۽ وسيلن تي مالڪي حاصل ڪئي وڃي، جيڪي پنهنجي قدر ۽ قيمت سبب دنيا ۾ چڱي خاصي اهميت رکندڙ هُجن. ائين ڪرڻ سان روايتي طاقت حل ٿي سگهي ٿي ۽ ان طاقت ذريعي هاڪاري يا ناڪاري طرح ڪنهن به مُخالف کي معاشي امداد ڏيئي يا معاشي پابنديون مڙهي، مٿس پنهنجي پاليسين کي لاڳو ڪري سگهجي ٿو. اهي ٻئي طريقا، سياڻپ سان استعمال ڪري، بين الاقوامي برادريءَ ۾ ڪا به ڌُر پنهنجي اهميت ۽ سگهه جو اظهار ڪري سگهي ٿي.