وسيع معنائن ۾ استعمال ٿيندڙ هي اصطلاح بين الاقوامي لاڳاپن ۾ ڪنهن به هڪ ڌُر طرفان ٻيءَ ڌُرجي اثر ۽ ضابطي کي گهٽائڻ يا محدود ڪرڻ ، سندس اختيار ڪيل پاليسين کي ناڪام ڪرڻ ، کيس معاشي طور ڪمزور ڪرڻ ، جديد هٿيار ايجاد ڪري برتري ماڻڻ ، غير قانوني ۽ تشدد ڀرين ڪاررواين ذريعي حڪومتي ڪاروهنوار ۾ رُخنو وجهڻ ۽ ترقيءَ جي طرف ٿيندڙ پيش قدميءَ کي روڪڻ لاءِ ڪتب ايندو آهي . ان قسم جي صورت ۾ توازن اندر بگاڙ اچي ويندو آهي ۽ وڏا بحران جنم وٺندا آهن . ’عدم استحڪام‘ ٻن قسمن جو ٿيندو آهي . 1- جيڪو ملڪي حڪومت جي غلط پاليسين ، داخلي تڪرارن/ گهوٽالن ۽ آفتن جي نتيجي ۾ پيدا ٿيندو آهي ، جنهن تي ضابطو آڻڻ آسان هوندو آهي . 2- جيڪو ٻين ملڪن / ڌُرين طرفان پنهنجن مفادن ماڻڻ لاءِ هٿرادو طريقي سان پيدا ڪيو ويندو آهي ۽ پرائي وس هجڻ ڪري آسانيءَ سان ختم نه ٿي سگهندو آهي . ڪنهن به ملڪ ۾ ٽاڪُئين (Fragile) صورتحال هئڻ سبب ان جي معيشيت تباه ٿي ويندي آهي ، جنهنڪري نه کُٽندڙ سياسي گهوٽالا جنم وٺندا آهن ۽ ملڪ پنهنجي خود مختياريءَ جي حفاظت نه ڪري سگهندو آهي . هي اصطلاح هٿيارن جي ڊوڙ جي سلسلي ۾ به تمام گهڻو استعمال ٿيو آهي . ان جي نتيجي ۾ به ملڪ نت نوان هٿيار جوڙي عالمي ۽ علائقائي امن کي خطري ۾ وجهي ڇڏيندو آهي ۽ امڪاني جنگ جي تباهه- ڪُن نتيجن سبب معيشيت سميت زندگيءَ جي ڪنهن به رُخ ۾ مناسب رٿابندي نه ٿي سگهندي آهي