ڌمڪي، مقابلو، اِنڪار، بيپرواهي

هي اصطلاح ڪنهن به هڪ ڌر طرفان ڪيل اڳرائيءَ جي مزاحمت ڪرڻ جي ارادي ۽ اعلان طور ڪتب ايندو آهي. ان کان علاوه هڪ ملڪ طرفان ڪنهن ٻئي ملڪ جي مفادن خلاف، اختيار ڪيل پاليسيءَ جي رد عمل جي نتيجي ۾ سرڪشيءَ ۽ هوڏ تي مبني اهڙو رويو، جيڪو نتيجن جي پرواهه ڪرڻ بنا اختيار ڪيو وڃي، ته ان کي به هن اصطلاح ذريعي بيان ڪيو وڃي ٿو.ڊفائنس هميشه کُلي نافرمانيءَ تي ٻڌل ۽ مخالف ڌر جي قوت ۽ اختيار کان مڪمل انڪار ۽ للڪاريندڙ روش تي مبني هوندو آهي، جنهن ۾ اڪثر ڪري ”طاقت جي توازن“ جو به خيال نه ڪيو ويندو آهي. هي اصطلاح هاڪاري ۽ ناڪاري ٻنهي طريقن سان استعمال ۾ ايندو آهي. مثال طور: بيٺڪي راڄ ۾ قابض پرڏيهي حاڪمن جي اقتدار کي تسليم نه ڪندي، جڏهن قومي آزاديءَ جي تحريڪن ۽ سندن اڳواڻن بيٺڪي راڄ جي آڏو آجپي جون تحريڪون شروع ڪيون، ته اهو عمل مزاحمت طور ڳڻيو ويو، جيتوڻيڪ ٻنهي تڪراري ڌرين جي طاقت ۾ واضح فرق موجود هو. بعد ۾ اهو ثابت ٿيو، ته پنهنجي حوصلي، مستقل مزاجي ۽ قوم سان پيار جي جذبي، يعني ناڪاري طريقي هيٺ، نار جي جنگ ۾ عراقي صدر صدام حسين جي اختيار ڪيل روين ۽ پاليسين کي مثال بنائيندي، چئي سگهجي ٿو،ته ان بين الاقوامي برادريءَ جي موقف خلاف هڪ اهڙي هوڏ جو مظاهرو ڪيو، جنهن جي نتيجي ۾ سندس ڪٽنب ۽ قوم کي بيشمار مصيبتون ڏسڻيون پيون. ان ساڳئي دائري ۾ سربيا جو آمر ميلا زووچ ، افغانستان جو مُلان عمر ۽ پناما جو آمر نوريئيگا به شامل ڪري سگهجن ٿا . انهن آمرن متڀيد ۽ انتها پسنديءَ واريون پاليسيون اختيار ڪندي ، بين الاقوامي قانونن جي ڀڃڪڙي ڪئي ۽ نتيجي ۾ پنهنجين قومن ۽ رياستن کي وڏن بُحرانن ۾ وڪوڙي ڇڏيو