باهمي ٺاهه وارو

تباهي آڻيندڙ خطري يا جنگ کان بچڻ خاطر مقرر اصولن کي پاسيرو رکي، ڪنهن علائقي يا ملڪ کي انهيءَ جي مرِضيءَ مطابق حق يا حصو ڏنو وڃي ته ان صورتحال کي تسلي ڏيڻ، دلاسو ڏيڻ يا سرچائڻ (Appeasement) طور استعمال ڪيو وڃي ٿو. انهيءَ عمل جو وڏي ۾ وڏو مثال، ميونخ جو سرچاءُ (Munich Settlement) آهي. 30 سيپٽمبر 1938ع تي جرمنيءَ جي شهر ميونخ ۾ جرمنيءَ (نازي آمر ايڊالف هٽلر جي حرفتن سان) فرانس، برطانيا ۽ اٽليءَ جي وچ ۾ گهيريل مُلڪ چيڪوسلواڪيا کان ان جو علائقو سُڊيٽين لينڊ (Sudetenland) الڳ ڪرڻ جو معاهدو ڪيو. جنهن جي نتيجي ۾ ان علائقي کي هٽلر جي حڪومت حوالي ڪيو ويو. توڙي جو ايئن ڪرڻ برطانيا ۽ فرانس جي سياسي ۽ سفارتي مفادن جي خلاف هيو، پر جيئن ته انهيءَ مسئلي جي ڪري جرمنيءَ ۽ اتحادين وچ ۾ جنگ لڳڻ جا امڪان هئا، ان ڪري اِهو معاهدو ڪري، جرمنيءَ کي رعايتون ڏيئي، معاملي کي ٿڌو ڪيوويو. ٻي عالمي جنگ کان پوءِ Appeasement کي ڪمزوري ۽ ”بزدليءَ جي نشاني“سڏيو ويو، پر آهستي آهستي بين الاقوامي تعلقات جي علم ۾ وسعت اچڻ سان Appeasment کي امن قائم ڪرڻ لاءِ لازم جز قرار ڏنو ويو