ث . اَنَ کي تهن کان ڌار ڪرڻ لاءِ ڏاندن جي لتاڙ ، هَلَرَ. چِپَ، ڀيڙ. پيڙا. سخت پورهيو ، محنت ، ڪشالو، هڄڻي.

ذ . اَنَ ڪڍڻ لاءِ سٿي مٿان ڍڳا هلائڻ جي حالت، ڳاهه ، هَلَر. صفت . هلر هلايل ، هلر ڪيل ، ڳاهيل ، ڳهيل.

ث . پرا. گاهه . سن گاٿا = ڳالهه. ٻه ٺِپي ڳالهه . اشارو ، نشاني ، رمز، مام. ڳجهارت ، پرولي. ڪنهن قصي يا ڪهاڻيءَ ۾ ڪو موقعي جو بيت. ”لکيائين لطيف چئي، ڳجهاندر جي ڳالهه“ شاهه

ذ . سن . گِراسَ= کاڌو کاڌو ، کاڄُ، طعام ، چوڻو. گوشت . ، ماس جو ٽُڪر. ”ڳجهن جو ڳاهه ٿيڻ. مڇيءَ ڦاسائڻ لاءِ ڪُنڍيءَ ۾ وڌل کاڌو اٽو، گوشت وغيره. لَبَ ، لالچ جنهن تي پکي يا مڇي ڦاسي. پائي جي سل ۾ وجهڻ لاءِ اِيس جو گهڙيل حصو ، چُوڙَ. ل. ’ڳاهڻ‘ مصدر مان

ث . گهوڙي جو هڪ عضوو. سُنب ۽ نريءَ جي وچ وارو سنهو سَنڌُ.