گَهرُ

:جامع سنڌي لغات ۾

گَهرُ

گهُرَ جمع گهُرُون: ث . تقاضا، خواهش ، مرضي ، چاهه ، طلب ، دعويٰ ، استدعا. ڌڻي سائين جي مرضي. پسندي. لهڻو ، قرض.

گُهِرُ جمع گُهِرَ: ذ . صفت. گهه ڪندڙ، مغرور ، هوڏي ، ڪَدِي ، نِرجو. گَهگِير. گوسڙو ، نٽائو. اهنڊ. ڪُڌو.

گِهَرُ جمع گِهَرَ: ذ . مٺائيءَ جو هڪ قسم ، جليبي.

گُهَرَ جمع گُهَرون: ث . اُٺ جي هڪ سنج جو نالو. جِنوئي.

گُهَر جمع گُهَرِيُون (ڪ): ث . ڳائي مال جي ڇانگ ، گوهر.

گُهَرُ جمع گُهَرَ: ذ . ف. موتي ، گوهَرُ.

گهَر جمع گهَرَ: ذ . سن . گَرهَ= گهَر. رهڻ جي جاءِ ، جاءِ ، مڪان ، اَجهو ، جهُڳو ، چونڪي ، چونرو ، ڇَنو ، مَنَهُن ، لانڍي، صفو ، ڪوٺو ، بنگلو ، محلات. ڇپر ، ڇانءُ ، ڀونگو. هنڌ ، ڀيڻي ، پَٽُ ، گهاٽ. آڏو، پاٿاري ، ڏَرَ، غار ، چُر ، آکيرو ،ٽنگ ، ٻِر ، ٻرڙ. گهر ٻار ، آل اول

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

هارپ جي لغت مان: