اهڙي قسم جو بين الاقوامي نظام جنهن مطابق طاقت ٻن کان وڌيڪ ملڪن جي هٿ ۾ هجي. پهرين ۽ ٻي مهاڀاري لڙاين درميان هلندڙ بين الاقوامي نظام Multipolar هيو، ڇاڪاڻ ته طاقت ڪنهن هڪ ملڪ وٽ نه پر مُختلف ملڪن وٽ موجود هئي. جپان، برطانيه، فرانس، آمريڪا، جرمني ۽ اٽليءَ سميت ان مخصوص مدي ۾ عالمي سياست تي دُنيا جا ڪيترائي سگهارا مُلڪ هڪ ئي قوت سان حاوي هيا. مشهور سياسي دانشور ’اي .ايڇ ڪار‘ ۽ ’هئنس مارگنٿا‘ هن نظام جا حامي هُئا. سندن خيال مطابق هڪ يا ٻه-قطبي سرشتي قائم ٿيڻ سان عالمي سياست تي هڪ يا ٻن رياستن جي برتري پيدا ٿئي ٿي. ان جي نتيجي ۾ دنيا ۾ ڦرلٽ ۽ تڪرارن ۾ واڌ اچي ٿي . جڏهن ته گهڻ-قطبي سرشتي هيٺ اتحاد جڙن ٿا ۽ ’طاقت جوتوازن جنم وٺي ٿو، جنهن ڪري دنيا ۾ گهڻي قدر امن رهي ٿو. ان جو هڪ مثال يورپي ڪٺ Concert of Europe)) کان وٺي اڻويهين صدي عيسويءَ جي آخر تائين يورپ ۾ گهڻين طاقتن جي موجودگيءَ سبب کنڊ ۾ امن ڀري صورتحال جو هجڻ آهي