ڪڻڪ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڪڻڪ

कणिक s. f.: Wheat.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڪڻڪ

ڪڻِڪ: ث. ف. گَندم. سن. ڪَڻِڪَ. ربيع ۾ ٿيندڙ اناج جو هڪ قسم ، گندم ، گيهُون. قِسمَ ١، ٺوڙهي، ٢، پنبڻ ، ٣، گوجي، ٤، تندر، ٥، ڪوڌڻو، ٦، ڪهڻو، ٧، پوپري، ٨، رڙي، ٩، خودنو، ١٠، جئو، ١١، ڪوڻي. ٽوپي سيبو جو هڪ قسم ، سنهو ٽوپو ل.

ڪِڻِڪَ جمع ڪِڻِڪُون: ث. هلڪي دانهن ، رِنگ ، ڪنجهه. روئڻ مهل آهستي ڀريل سڏڪو. رڙ ، روڄ ، رودن ک. سور کان ڦٿڪار ، لوڇ پوڇ ، اُٿل پُٿل.

ڪُڻڪَ جمع ڪُڻِڪُون: ث. ڪنهن به ڳالهه جو ڪن تي پيل ٿورو واءُ ، ٿوري خبر ، سُڻس ، کُڙڪ ، سُڻاءُ ، پڙلاءُ ، کڻڪ ، سُڌ.

ڪُڻِڪَ جمع ڪُڻِڪُون (ل): ذ. درد کان ڪيل جهيڻو آواز ، ڪنجهه ، ڪنجهڪار ، چِنگهه ، چِنگهڪار. ٺوڪر ، ضرب ، ڌڪ ، ڌِڪو.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

انگريزي-سنڌي ڊڪشنريءَ مان: