ڪڙي

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڪڙي

कड़ी s. f.: An ankle ornament, a metal ring or loop for fastening anything by, the link of a chain. A hooked piece of iron for striking fire on a flint. A scale. Boundary, limit, mark of extension.

किड़ी s. f.: A wicker-work frame, a kind of mat of woven wattles.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڪڙي

ڪَڙِي جمع ڪڙيُون: ث. سن. ڪَٽ = ننڍو ڪڙو. پير مٿان مرئي وٽ پائڻ جو هڪ زيوَر. زنجير جو هڪ حصو يا ٽڪر. لوهه جو ڇَلو ڌاڳن جو اڏو ، ڦورو ، ڍيرو ، ڳوٽو. مقرر حد ، دنگ. ڦٽ جي ڇٽڻ مهل. ٻَڌل سُڪل رت پُن جو سخت پڙدو ، ڦٽ تي ٻڌل کرنڊ ، ڇلر ، کل. صفت. رنج ، ڏک ، مصيبت ، تڪليف. ک

ڪِڙي جمع ڪِڙيُون: ث. ڀاڻ يا مٽي وغيره کڻڻ لاءِ لَئيءَ جي ڪاٺين يا ڪانن جو واڻيل کارو ، ڏلهو. ڪانهن، سَرَ وغيره جو ٺاهيل تڏو ، چِک ت. تڏي جو ٺهيل گهر. ”هو ٿي ڪُل ڪڙيون، هو ٿي جت جلال چوي“. ڪچي جاءِ يا وٿاڻن وغيره جي لاءِ ڏڪن مان دروازو ، ڏاڪائون دروازو.

ڪُڙِي جمع ڪُڙيُون (ٿ): ث. ڇانهين، ٽوهه وغيره جو سڪل ٻِج. قبيلو ، آڪهه ، ڪُٽنب ک. دام ، ڪوڙڪي ٿ.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: