ڪني

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڪني

कनी s. f.: A piece of bread. A ray of the sun. The colored edging on a piece of cloth, list, edge, border, welt.

कने prep.: To, near, with.

कुनी s. f.: An earthen pot for cooking, victuals offered or consecrated at a saint’s shrine and afterwards eastern or given to fakirs.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڪني

ڪَنِي جمع ڪَنِيُون: ث. سن. ڪڻ = ڪِنارو. پُرزو ، ٽڪر ، ذرو ، ڀور ، ٽڪرو ، ڀوَرو ، ٽڪرڙو ، ڳَڀو ماني وغيره جو. ڪپڙي جي وَٽِ ، اندي ، ڪِنارَ ، ڪِنارِي ، ڪورَ ، سِنَجافُ، مغزي ، فِيتَ ، ڏورِي، سَرِيکَ ، تندي ، ڏندي ، پني جي حاشي. سجَ جي اڀرڻ وقت ان جي نڪتل چوٽي ، اوڀر ،

ڪِني: ضمير. ڪِن ، ڪهڙن ماڻهن ، ڪيرُ.

ڪِنِي جمع ڪنِيُون: ث. صفت. نه وڻڻ جهڙي ، خراب ، بُڇڙي ، بَد ، بيڪار ، اُگري ، ڍونڍ جهڙي.

ڪُنِي جمع ڪُنِيُون: ث. سن. ڪُنڍي = ڪُنو رڌڻ لاءِ ٺڪر جو ديڳڙو يا ڪُنو ، چاڏِي. باسَ باسيل کاڌو ، خيرات ، يارهين ، نذر نياز لاءِ رڌل کاڌو. ”پِيرَ جي ڪُنِي“. اسم خاص. هڪ جبل جو نالو.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: