ڪنو

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڪنو

कनो s. m.: Rim, edge, border, brim. A piece or scrap of bread.

किनो adj.: Filthy, stinking, fetid, putrid.

कुनो s. m.: A kind of earthen vessel or pot used sometimes for churning in.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڪنو

ڪَنو جمع ڪَنَا: ذ. سن. ڪَڻ = ڪَنو. برتن وغيره جي ڪنار ، پاسو ، گهيرَ ، واهه، کوه وغيره جو ڪپ ، ڀر ، ڪنڌي ، ڪپر ، ڪنارو ، ڪپڙي وغيره جي ڪناري ، حاشي ، وَٽِ ، اَندِي ، ترارَ جي ڌارَ ، رَءُ ، عَينَڪَ جو ڇلو ، ٻيڙيءَ جو اڏو. مانيءَ جو ٽُڪَر ، ڀورُ ، ڳڀو.

ڪنُو جمع ڪِنَا: ذ. صفت. خراب ، غليظُ ، ميرو ، ڪوجهو. فاحِشُ ، بَدُ ، مَدو ، بُرو. بانسِي ، باسِي ، سَڙِيَلَ ميوو وغيره. ڪِني ڌَپَ وارو ، کِکو ، ڇٽارو ، نَرڪُ. ث. ڪِني جمع ڪِنيون.

ڪُنو جمع ڪُنا: ذ. سن. ڪُنڍي = ڪنو. رڌ پچاءَ جي ڪم ايندڙ ٺڪر جو ديڳڙو ، ديڳرو. ڏڌ ولوڙڻ لاءِ چاڏو ، ماٽو. ميرن ڪپڙن کي ٽهڪائڻ لاءِ ٽين جو دَٻو ، ٽِينُ. ث. ڪُني جمع ڪُنِيُون.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

ڪنو سان لاڳاپيل لفظ

.

ڪنو بابت وڌيڪ اصطلاح

سٿ ڪنو

لنڊو ڪنو

نرڙ، پيشاني، ابرو، ڀرون، ڪنو

وات ڪنو

ٻه ڪنو

ڏکيو، غلاظت، تمام گندو، يا ڪنو

ڪارو ڪنو

ڪتي ڪنو

ڪرتن ڪنو

گندو، بدبودار، سڙيل، ڪنو