کن

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

کن

खनु s. m.: A piece of bread. adv. About, more or less used after numbers or measures thus, सउ खनु سؤکنُ About one hundred, सेरु खनु سيرُ کنُ One seer more or less.

खुनु s. m.: A kind of salt water fish.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

کن

کَن: اسم خاص. تعلقي ساماري ۾ هڪ ديهه.

کَنُ جمع کَنَ: ذ . سن کَنُڊ = ڀَڃَڻُ. مانيءَ جو ٽڪر ، ٽڪر ، ڀور ، ڀورو ، ڳڀو ، چوٿو ، ماني وغيره جو اَڌُ. ظرف. اٽڪل ، اندازا، اٽڪل رُو ءِ ، لڳ ڀڳ ، ڌاري ، ٿورو اڳتي ، ٿورو پوءِ ، قربيا جيئن سَؤ کَنُ يا سير کَنُ . انگن جو ميڙ ڏيکاريندڙ عدد مثلا ڏهاڪو کن ، وِيهارو

کُنُ جمع کُنَ: اسم خاص. سمنڊ جي مڇيءَ جو قسم.

کُنِ (ل): ث . اُها زمين جنهن ۾ پير اندر هليو وڃي ، وارياسي زمين. مثلا ”رستي ۾ رڳي کُنِ آهي، گهوڙو تکو هلي نٿو سگهي“.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: