ڦٽڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڦٽڻ

S फटणु v. a.: To wound.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڦٽڻ

ڦَٽڻُ: مصدر. سڦٽُ = زخم ڪرڻ زخمڻ ، گهائڻ ، واڍوڙڻ ، گهاءُ ڪرڻ ، گهايل ڪرڻ.

ڦِٽَڻُ: مصدر. خراب ٿيڻ ، بگڙڻ ، کَرڻ ، ڊَهَڻُ. ڇڙوڇڙ ٿيڻ ، ڇڄڻ ، ٽُٽَڻُ. ڌار ٿيڻ ، علحده ٿيڻ. ڊهڻ اکر ، ميٽجڻ ، ميسارجڻ ، ڪا عمارت ڊهڻ ، مسمار ٿيڻ ، ڀڄڻ. برباد ٿيڻ ، تباهه ٿيڻ ، ابتر ٿيڻ. اُجاڙ ٿيڻ ، ويران ٿيڻ. خراب ٿيڻ کير وغيره ڪنو ٿيڻ. عادتون بگڙڻ ، کر

ڦُٽَڻُ: مصدر. سن. سڦُٽَ < سڦٽَن = چيرجڻ ڦٽي پوڻ ، چيرجي پوڻ ، ڏرڻ ، ڏارجڻ ، ڦوٽ پوڻ. ڀڄڻ. ڦٽي جدا ٿيڻ ، ڌار ٿيڻ. حصا ٿيڻ ، ڦارون ٿيڻ ، ڦاڪون ٿيڻ. زور سان کلڻ ، کلي پوڻ. ڦاٽڻ. ظاهر ٿيڻ ، پيدا ٿيڻ ، نڪرڻ ، اُڀرڻ ، ڄَمَڻُ ، اُسرڻ ڪنهن پوک يا سنگ وغيره جو ٽڙڻ ، ک

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: