هڪ جاءِ ، سماجي گروه ، رويي ، طبقي ، سطح کان ٻيءَ سطح تائين آزاد چُرپُرجي سگهه يا ميسر وسيلن ، شعبن ، ادارن ۽ صلاحيتن کي هڪ رُخ مان ٻئي رُخ ڏانهن موڙڻ يا لاڙڻ جي طاقت ، جيڪا تبديليءَ جي عمل کي گهربل معيار مطابق مڪمل ڪري سگهي . هن صلاحيت ذريعي ڪا به ڌُرپنهنجي بنيادي اصولن ۽ پاليسين تي سمجهوتو ڪرڻ بنا ضرورتن جي پوُرائي ، منزل تائين رسائي ، ٻين ڌُرين سان رابطي ۽ قومي مفادن جي تڪميل کي ممڪن بڻائي ٿي . بين الاقوامي تعلقات ۾ اڪثر ڪري هي اصطلاح انهيءَ فوجي چُر پُر لاءِ استعمال ڪيو ويندو آهي ، جنهن ۾ ڪا به فوج پنهنجي مُک مقصد تي قائم رهندي ، هڪ هنڌ کان ٻئي هنڌ رَسڻ ، يا هڪ سطح جي صلاحيت کان ٻيءَ سطح جي صلاحيت جي حاصلات کي ممڪن بڻائيندي آهي . خاص ڪري جڏهن ٻن ملڪن جي وچ ۾ سياسي يا سفارتي لاڳاپا خراب ٿي ويندا آهن ۽ اُهي تڪرار جي طرف وڌڻ لڳندا آهن ، ته سندن فوجون سرحدن جي طرف جيڪا ڳڻيل ڳوتيل ۽ سازوسامان سان گڏ جمع- بندي ڪنديون آهن ، ان کي هن اصطلاح سان چٽو ڪيو ويندو آهي . هي اصطلاح پهريون ڀيرو ’پُروشين فوج‘ طرفان 1850 کان1860ع تائين ڪيل جنگي تيارين جي دوران استعمال ڪيو ويو. پر ٻن مهاڀاري جنگين کان پوءِ هن صلاحيت ۾ تمام گهڻيون جدتون آيون ۽ هن مڪمل فوجي سائنس جو درجو حاصل ڪري ورتو. جنهن جي ذريعي انتهائي منظم انداز ۾ فوجي چُر پُر ۽ جنگي تيارين لاءِ خاص اصول ۽ عملي هُنر ترتيب ڏنا ويا . انهن اصولن ذريعي فوج، ان جي هٿيارن ۽ سامان کي نا هموار علائقي ، خراب موسم ۽ ڏُکين حالتن ۾ تُرت هڪ جاءِ کان ٻيءَ جاءِ تائين پهچائڻ ۾ آساني ٿيڻ لڳي ۽ ان صلاحيت سبب جنگ جي نتيجن تي حيرت جوڳا اثر پيا. جديد دور ۾ سامونڊي ۽ هوائي حوالي سان ٿيل اڳڀرائين پڻ فوجن کي هڪ کان ٻئي کنڊ تائين جلد ۽ ڪاميابيءَ سان پهچائڻ ۾ زبردست ڪاميابيون ما ڻي ورتيون آهن