ڀڄڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڀڄڻ

S भज॒णु: past part. भगो॒ ڀڳو to run away, flee, run, gallop. S To break split. S v. a. past part. भज॒यो ڀڄيو to worship, adore.

भिज॒णु v. n.: past part. भितो ڀِتو To get wet.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڀڄڻ

ڀَڄَڻُ: مصدر. [سن. ڀَج] ڊوڙ پائڻ ، تکو ڊوڙڻ. ڀڄي وڃڻ ، فرار ٿيڻ. پُٺ ڏيڻ لڙائيءَ ۾. ڀڄي پوڻ ، ٽُڪر ٿيڻ ، ٽُٽڻ. ڀَڳو ، ڀَڄندو ، ڀڳل.

ڀِڄَڻُ: مصدر. پُسڻ ، آلو ٿيڻ. نرم ٿيڻ. ٺَرڻ دِل، رات وغيره ”جئن جئن ڀڄي رات، تئن تئن تاڻي پنڌ ۾“ شاهه. ڀِڳو ، ڀِڄندو ، ڀِڳل.

ڀُڄَڻُ: مصدر. [سن. ڀڙِج < ڀَرجَنَ = ڀُڃڻ، تَرڻ] پَچڻ طعام. ٽَچڪڻ ، ٽِڙڪڻ ڦُلا. ڀُڳو ، ڀُڄندو ، ڀُڳل.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

ڀڄڻ

اعرابن سان:ڀِڄَڻُ: ]مص – فعل لازمي[ پـُسڻ، آلو ٿيڻ

* نرم ٿيڻ

* ٺرڻ (دِل، رات وغيره)

’جئن جئن ڀڄي رات، تئن تئن تاڻي پنڌ ۾‘ (شاهه)

-’مون سان بيهي ڀڄ، برساتن ۾ برهه جي‘ (شيخ اياز)

* [ڀِـڳو/ ڀِـنو ، ڀِـڳا/ ڀِـنا ، ڀـڳِي/ڀِـني، ڀـڳِيون/ڀنيون، ڀڄندو، ڀڄندا، ڀڄندي، ڀڄنديون، ڀڳل/ڀنل]

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

سرائڪي سنڌي لغت مان: