پکو

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

پکو

पखो s. m.: A kind of mat made of reeds or flags, used for roots of houses etc. a large fan. A place of refuge, asylum.

S पुखो s. m.: A share, portion. In settling by lot the shares in a division, anything called पुखो پُکو is taken as the sign of each sharer, and cast on the several shares by one unacquainted with the signs settled on.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

پکو

پَکو: اسم خاص. تعلقي قنبر ۾ هڪ ديهه جو نالو.

پَکو جمع پکا: ذ. [سن. پَڪش + ڪَ] تيلين يا ڪانن مان ٺهيل ، پَتَرَ جا لانڍين ٺاهڻ ۽ ڇتين ڍڪڻ ۾ ڪم اچي. ڇَپَرُ. مَنَهُن. لانڍي. پکن مان ٺهيل جهوپڙي اَجهو ، ڍَڪُ. وِنجڻو ، وِڃڻو. کُوري جي باهه ڌڳائڻ لاءِ هڪ لوهو اوزار. ٽانگي جو هڪ حصو ڦيٿي جي مٿان ڪمان وانگر وريل لوهو ي

پُکو جمع پُکا: ذ. ڀاڱو ، حصو. ونڊ ، ورهاست. گهڻن ماڻهن مان ڪنهن هڪ ماڻهو جي ڪڻي ذريعي چونڊ. قسمت موجب ورهاست ڪرڻ جو اڪثر اهو طريقو آهي جو نالا چٽڪين تي لکي، چِٽڪيون ويڙهي انهن مان هڪ چٽڪي کڻجي.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

انگريزي-سنڌي ڊڪشنريءَ مان: