پار

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

پار

S पारि prep. or adv.: On or to the opposite side, over, across, through. In the direction of, towards.

पारु s. m.: A mark, sign, symptom, indication. Habits, customs, disposition. A form of cry or lamentation for the departed, dirge,

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

پار

پار: ظرف. [ف] گذريل ، پويون.

پارَ: ذ. [سنڌي. پارُ جمع پارَ] هي لفظ هميشه جمع ۾ ڪم اچي. نشان سڃاڻپ لاءِ ، اهِڃاڻ. ڪم ، افعال ، لڇڻ. عادتون ، خصلتون. گُڻ ، وصفون. رواج. ڪنهن فوتيءَ تي روئڻ وقت ان جون وصفون بيان ڪرڻ ، اوسارا.

پارَ: ث. نار جي نيسر ک. چونري يا لانڍي ۾ ٺاهيل جارو. اڱڻ جي ڪِنار ٿ.

پارِ: ظرف [سن. پار] ٻي ڪپ تي ، هُن ڀر ، ٻئي پاسي درياءُ جي ، پرارِ.

پَارُ جمع پَارَ: ذ. [سن. پَارَ] نديءَ جو ٻيو ڪپ ، پراڙِ. طرف. پاسو. طرفداري ، حمايت. لحاظ. پتو ، ڏَسُ. نشان ، اهڃاڻ. لڇَڻ ، عادت. حدَ ، ڇيڙو. اوسارو. تانگهو. کوههُ جنهن ۾ تَڙ جو پاڻي نه هجي پرسيمي جو پاڻي اچي. ٿر ۾ اهڙن کوهن جي اونهائي ٢٥ فوٽن کان ٥٠ فوٽن تائين ٿئي، اُنه

پَٿارَ (ٿ): ث. هيٺاهين زمين ، تَرُ.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

پار

اعرابن سان:پار: [ظرف] گذريل، اڳيون، پويون

* ]ا - مذ[ ٻيو طرف، طرف، پاسو

’اَکِيـُون پارِ پِريَنِ جي، ٿِيـُون گامَ نهارين گَسَ‘ (شاهه/پورب)

-’پريان سَندي پارَ جي، مڙوئي مٺائي‘ (شاهه)

* ]ف[

اعرابن سان:پارَ: [ا - مذ] هِي لفظ هميشه جمع ۾ ڪم اچي

* نشان (سڃاڻپ لاءِ)، اُهِڃاڻ، ڏَسَ، پتا

’ڏَئِي سگھندين چنڊَ، مون کي پارَ پرينءَ جا‘ (شيخ اياز)

* ڪمَ، افعال، لڇڻ، عادتون، خصلتون

* گـُڻ، وصفون

* رواج

* ]سنڌي: پار ُ ج پار[

اعرابن سان:پارَ: [ا - مذ] هِي لفظ هميشه جمع ۾ ڪم اچي

* ڪنهن فوتيءَ تي روئڻ وقت ان جون وصفون بيان ڪرڻ، اوسارا

اعرابن سان:پارَ: [ا - مث] نارَ جي نيسر

* [س/ل]

* چؤنري يا لانڍِيءَ ۾ ٺاهيل جارو

* اڱڻ جي ڪِنار

* [س/ٿ]

اعرابن سان:پارِ: [ظرف] ٻِئي ڪَپَ تي، هـُنَ ڀَرِ، ٻئي پاسي (درياهَه جي)، پَرارِ

* ]سن: پار[

’لـُڙ لنگھائي سهڻي، پرت وجھنديئي پارِ‘ (شاهه/سهڻي)

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

سرائڪي سنڌي لغت مان: