پائـڻ

مفصل سنڌي لغت مان؛

پائـڻ

اعرابن سان:پائِـڻُ: [مص - فعل متعدي] وٺڻ، حاصل ڪرڻ، ماڻڻ

’پرينءَ کي پائڻ، رُلندي پنهنجي راڳ ۾‘ (شيخ اياز)

* پهرڻ، ڍڪڻ، اوڍڻ (ڪپڙو، ويس)

* لوڙڻ (ڪيتو)، ڀوڳڻ (نتيجو)

’جيڪو ڪري سو پائي‘ (چوڻي)

* لاهِڻ، اوتڻ (ٿانءَ ۾ پاڻي)

* وڌائڻ (طعام)

* ڏيڻ، بند ڪرڻ (دروازو)

* وجهڻ (ڳــَهه)

’پنڙو پائين ڪينڪي، ڪن ساهيڙيون سڳا‘

* کائڻ (درياءَ جو ڪپن کي)،کاڌ ڪرڻ

* اُچائڻ، شروع ڪرڻ (دشمني)، دل ۾ رکڻ (وير)

* ڪڍڻ (ليڪو)

* ڪـُهڻ، ذبح ڪرڻ (پهرو)

* [مص] پائِڻ

* [امر] پاءِ

* [مضارع] پايان (ج) پايـُون، پائِين (ج) پايو، پائي (ج) پائِينِ

* [زمان حال ٺاهڻ لاءِ معاون فعل ’ٿو‘ ۽ زمان حال استمراريءَ لاءِ ’پيو‘ جا مذڪر، مونث جمع جا صيغا ڳنڍبا آهن]

* [حال] پائي ٿو (ج) پائِينِ ٿا

* [حال مث] پائي ٿي (ج) پائِينِ ٿيون

* [ماضي] پاتو (ج) پاتا

* [ماضي مث] پاتي (ج) پاتيون

* [مستقبل] پائِيندو (ج) پائِيندا

* [مستقبل مث] پائِيندي (ج) پائِينديون

* [اسم مفعول] پاتلُ

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

پائـڻ سان لاڳاپيل لفظ

.

پائـڻ بابت وڌيڪ اصطلاح

پاڻـيءَ ۾ مـنھن پائـڻ

پـتـلـيـون پائـڻ

پـتـيجائو پائـڻ