ٻڌ

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

ٻڌ

ٻَڌُ: opaquebond,bondage, ligment

ٻُڌِ، ٻُڌي: sense,reason, understanding,intelligence

ٻُڌِ، اِندري (عقل، سمجهه، فهم): intellect, sense of understanding

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ٻڌ

S बु॒धि s. f.: Sense, knowledge, reason, understanding, intellect, genius.

S बु॒धु s. m.: The plant Mercury.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ٻڌ

ٻَڌَ جمع ٻَڌُون: ث. ٻڌڻ جو عمل.

ٻَڌُ جمع ٻَڌَ: ذ. [سن. بَنڌَ = ٻڌڻ] ٻڌڻ جي حالت ، بَندُ. ٻَنڌِ. ٻُنڊو. ڊوهه ، ٺڳي ، دغا ، دولاب ل. صفت جو آرپار ڏسي نه سگهجي ، غير شفاف ، ڪثيف. ميرو. ٻَڌلُ ، ڄاوَل کير، وغيره.

ٻِڌَ جمع ٻِڌُون: ث. [سن. بَنڌَ = ٻڌڻ] ٻئي پير ٻڌي ملائي ڏنل ٽَپُ ، ٻَڌو ٽپو. ڇلانگ ، ڇالُ. ٺينگ ، اُڇانگ. وڏي وک ، ٻرانگ ڪ.

ٻِڌُ جمع ٻِڌَ: ذ. ڏسو ”ٻِڌَ“.

ٻُڌَ: اسم خاص. مسلمانن جي هڪ ذات جو نالو.

ٻُڌِ جمع ٻُڌيُون: ث. [سن. ٻُڌَ] ٻُڌي ، سمجهه. عقل ، فهم ، مَت ، هوش. ڄاڻ ، خبر سُڌ. ٽيٽَ ، کُڻِڪَ.

ٻَڌَ: اسم خاص. [سن. بَڌ] ٻڌ ڌرمِ جو پايو وجهندڙ مهاتما ڳوتم ٻُڌ جو ڪپل وَستُو جي راجا ’سڌو ڌن‘ جو پُٽ هو، هندن جي عقيدي موجب هي ڀڳوان جو اوتار هو، عيسوي سن کان ٤٧٧ ورهيه اڳ وفات ڪيائين. ذ هڪ گرهه جو نالو ، عطارد. هڪ ڏينهن جو نالو ، اربعا ، ٻُڌر.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

ٻڌ

اعرابن سان:ٻُڌَ: [ا-خاص] هڪ ذات جو نالو

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

سرائڪي سنڌي لغت مان: