1945ع ۾ گڏيل قومن جي سلامتي ڪائونسل طرفان آمريڪي شهر سئن- فرانسسڪو ۾ تنظيم جي پڌرنامي جي تياريءَ واري گڏجاڻي ( Charter Confernce ) ۾ فيصلو ڪيو ويو ته سلامتي ڪائونسل جي مستقل ميمبرن يعني آمريڪا، برطانيا، سوويت يونين، چين ۽ فرانس (هي ميمبر P-5 يعني Permanent 5 جي نالي سان به سڃاتا ويندا آهن) مان هر هڪ کي، اهو حق حاصل هوندو ته جڏهن ڪو به مسئلو سلامتي ڪائونسل ۾ اچي ته P-5 اُن مسئلي تي بحث ڪرڻ يا نه ڪرڻ بابت راءِ ڏي . جيئن ته بحث جي منظوريءَ لاءِ سلامتي ڪائونسل جي 15 ميمبرن مان 9 ميمبرن جي هاڪار درڪار هوندي آهي ، تنهنڪري وٽانئن بحث جي منظوري ملڻ کانپوءِ جڏهن اُهو مسئلو بحث هيٺ اچي ۽ ان جو ڪو حل نڪري ته سلامتي ڪائونسل ۾ ان مسئلي جي حل کي عملي طور تي لاڳو ڪرڻ جو ووٽ وٺڻ لاءِ پابند رهندي . پر سلامتي ڪائونسل پاران ڪيل فيصلي تي ڪي وزندار اختلاف نظر اچن ٿا ته نظرثانيءَ لاءِ P-5 انهيءَ مسئلي تي ٻيهر ووٽ ڪندا. سلامتي ڪائونسل جي ڪنهن به رُڪن مُلڪ طرفان مسئلي تي بحث دوران ڪيل ”نامنظوريءَ“ کان پوءِ مسئلي جي حل تي عمل دوران پڻ ظاهر ڪيل ”نامنظوري“واري عمل کي ”ٻٽي نامنظوري“ يعني Double Veto چيو ويندو آهي . بين الاقوامي تعلقات ۾ عام طرح سان ٻٽي نامنظوريءَ جو استعمال گهٽ ٿيو آهي ، ڇاڪاڻ ته سلامتي ڪائونسل ۾ عام طور اُهي ئي مسئلا پيش ڪيا ويندا آهن، جن جي عالمي سطح تي تمام گهڻي اهميت هوندي آهي. انهيءَ اهميت جي نزاڪت ۽ اهميت جو اندازو لڳائيندي، ميمبر طاقتون ڪنهن به معاملي کي بار بار ”رد ڪرڻ“ يا منظور نه ڪرڻ جي حق/ عمل کي دُهرائڻ کان احتياط ڪنديون آهن