ٻٽ

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

ٻٽ

ٻُٽَ (بيهوشي، غشي): unconciousness, coma

ٻِٽُ (جاڙو، ٻن وارو، ٻيڻو، ٻٽو): twins, double, paired, bi valved, bi cuspid, bilayered

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ٻٽ

बु॒ट s. f.: Calmness, silence, adv. Suddenly, unexpectedly, quickly, speedily.

बि॒ट adj. or adv.: In pairs by couples, two, together. s. f. A pair, couple.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ٻٽ

ٻَٽُ جمع ٻَٽَ: ذ. [سن. وَٽَهه] وڻ جو هڪ قِسم ، بَڙُ. صفت ننڍو نيٽو ، جوان. سگهو ، طاقتور ، زورائتو. ڪنايةَ ڪَپُوٽُ.

ٻِٽَ: ث. ٻه پوتيون يا چادرون جي زالون پردي طور اوڍين ، ٻِٽي چادر. ٻٽو ڪپڙو. ٻٽو رئو جو شاديءَ ۾ گهوٽ يا ڪنوار کي ڍڪائيندا آهن. ڌوٻين جي اصطلاح ۾ ٻه ڳنڍيل ڪپڙا تِترن جا ٻه گڏيل پڃرا. اَن جي راهه جي ڪُڍي يا بچت جنهن ۾ ڪم ايندڙ ٻه سانگي ڪاٺي ، ٻيلنگهه. ڪن

ٻِٽَ جمع ٻِٽُون: ث. ٻِٽُ ، ٻِٽي گَڏي.

ٻِٽُ جمع ٻِٽَ: ذ. [سن. دوِ = ٻه] ٻِن آڱرين سان ڪيل اشارو.

ٻُٽَ: ث. هوا جي بند ٿي وڃڻ سبب مونجهه ، گهُٽَ. گرميءَ کان مونجهه ، ٻُوسَٽ ، اُڪرس. ماٺ ماٺار ، خاموشي ، سانت. ماٺائي ڌنڌي وغيره جي. ٺاپُر. جلدائي ، تڪڙ. ڇِڪَ ، ڇِٻي ، سَٽَ ڪ. ڊوڙَ ڪ. بيهوشي ، بي سُرتائي. جوُئر ٻاجهري وغيره جي سنگن اَن کي ڪينئين لڳڻ جي ح

ٻُٽَ جمع ٻُٽُون: ث. ڍڪ ، پردو. ڄاڙيءَ جي چوڌاري ٻڌل ڪپڙو ”ٻُٽَ“ پاڻ لڪائڻ خاطر يا سردي“ کان بچاءَ خاطر ٻڌبي آهي، جنهن ۾ مُنهن جو گهڻو حصو وات سميت لڪي ويندو آهي ۽ ماڻهو سڃاڻپ ۾ نه ايندو آهي. لونگي يا ڇوٽي بر وارو سنهون ڪپڙو جو طهر، شاديءَ يا ونگار تي حجام ۽ مڱڻهار کي م

ٻُٽَِ: ظرف. اصل ، پٽيءَ هرگز ، مُورهين. سراسر ، برابر. پَڪ ، ضرور. بلڪل ، آخرڪار ، نيٺ. هروڀرو. سڌو ، آرپار ، ٻِسَٽ.. يڪ ساهي. جلدي ، اوچتو.

ٻُٽُ جمع ٻُٽَ: ذ. ڌڪ ، ايذاءُ صدمو. ٿيلهو. جانور کي ڪَن ۾ وڌل ڪَڪر سڃاڻپ لاءِ. نشان ، وڍ. کير يا پاڻيءَ جو ٻُٽو ڪ ، سُرڪ. گُرڙي ڪ. تمام گهڻو نشو.

ٻِٽُ جمع ٻِٽا: ذ. ٻيڻو. دُهرو. ٻِه پُڙو ، ٻِه تَهو. گڏ ڄاول ل ، جاڙو. ڪي به ٻه شيون ، جوڙو. جُوئر جي سنگن جو جوڙو جو لاباري وقت لائِيءَ ۾ ڏجي. ٻه ڀيرا ڏيکاريندڙ انگ. ث ٻِٽِي جمع ٻِٽيُون.

ٻُٽَ (ت): اسم خاص. هڪ ذات جو نالو.

ڪٻَٽِ (ڪ): ذ. ٺڳي ، دغا ، دولابُ ، تَرڪَٽُ ، فريب ، ويساهه گهاتي.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

ٻٽ

اعرابن سان:ٻِٽَ: [ا-مث] ٻه پوتيون يا چادرون (جي زالون پردي طور اوڍين)، ٻـِٽي چادر، ٻٽو ڪپڙو، ٻٽو رئو (جو شاديءَ ۾ گهوٽ يا ڪنوار کي ڍڪائيندا آهن). (ڌوٻين جي اصطلاح ۾) ٻه ڳنڍيل ڪپڙا.

* تـِترن جا ٻه گڏيل پڃرا.

* ان جي راهه جي ڪـُڍي يا بچت (جنهن ۾ ڪم ايندڙ) ٻه سانگي ڪاٺي، ٻيلنگهه، ٻياني

* ڪن به ٻن شين گڏ هئڻ جي حالت، ٻـِٽائي، ٻـِيڻ، ٻڌي، ملاوت، جوڙ ُ، ڳنڍ، جوڙو، جت

* ميلاپ، لاڳاپو، تعلق.

* سمجهه، ٻـِيٽ (لس ِ)

’ننڍي وڏي ڳالهه جي، جو نه سمجهي ٻـِٽ؛ شعر تنهن شاعر جا جهڙا گڏهه جا ٽـِٽ‘
(نامعلوم)

اعرابن سان:ٻُٽَ: [ا-خاص] هڪ ذات جو نالو ]’الهرکيو ٻٽ‘ مرحوم (مشهور اديب) ۽ ’علي نواز ٻٽ‘ (مشهور قومي ڪارڪن) هن ذات سان واسطو رکن ٿا[

* [س/ات]

اعرابن سان:ٻُٽَ: [ا-مث] هوا جي بند ٿي وڃڻ سبب مونجهه، گهٽ، گرميءَ کان مونجهه، ٻوسٽ، اڪرس

* ماٺ ماٺار، خاموشي، سانت، ماٺائي (ڌنڌي وغيره جي)، ٺاپر،

* جلدائي، تڪڙ، ڇـِڪ، ڇـِٻي، سٽ، ڊوڙ

* بيهوشي

* بي سرتائي جوئر ٻاجهري وغيره جي سنگن (ان) کي ڪينئين لڳڻ جي حالت (پوک کي اها بيماري سنگ نسرڻ وقت لڳندي آهي، جنهن ۾ سنگ نسري ويندو آهي، پر ان نه ڪندو آهي)

اعرابن سان:ٻُٽِ: [ظرف] اصل، پٽيءَ، هرگز، مورهين، ٻِسٽ، يڪ ساهي

* سراسر، برابر

* پڪ، ضرور، بلڪل

* آخرڪار، نيٺ

* هروڀرو

* سڌو، آرپار

* جلدي، اوچتو

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

سرائڪي سنڌي لغت مان: