ٻولي

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ٻولي

बो॒ली s. f.: Language, speech, account, dialect. The singing of birds, warbling.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ٻولي

ٻولِي جمع ٻولِيُون: ث. زبان ، لسان. زبان جو محاورو ، ڪنهن خاص ايراضيءَ جي زبان ”لاڙ جي ٻولي، ڪاڇي جي ٻولي، وغيره“. ڳالهاءُ ، گفتگو. مٺو آواز. لات. پکين جو آواز. پچار ، ذڪر. انجام ، قول.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت مان:

ٻولي

(Language)

”ٻولي“ جي لفظي معنيٰ آهي، ”گفتگو، ٻول، ذڪر، لات، آواز، وغيره“. ٻوليءَ کي سنسڪرت ۾ ”ڀاشا“، هنديءَ ۾”بولي“، عربيءَ ۾ ”لسان“، فارسيءَ ۾ ”زبان“ ۽ انگريزيءَ ۾ ”لئنگئيج“ (Language) چوندا آهن.دنيا ۾ پيدا ڪيل مخلوقات مان انسان ئي آهي، جنهن جي ٻولي مختلف هنڌن تي مختلف صورتون اختيار ڪري ٿي. اصطلاحي معنيٰ موجب ”ٻولي“ ڪنهن ساهواري انسان، جانور، پکي يا جيت جي زبان مان نڪتل آواز جو نالو آهي. اهو آواز هو پنهنجي هم جنس ۾ ساڳي زبان واري جي اڳيان ڪڍندو آهي. انهن سڀني مان انسان ئي آهي جنهن جي ٻوليءَ ۾ تلفظ ۽ معنيٰ دار آواز ٿين ٿا، جن جي وسيلي هڪڙو ماڻهو پنهنجي ٻئي هم زبان (يعني ساڳي ٻولي ڳالهائيندر يا ڄاڻندڙ) واري کي پنهنجو مقصد ۽ مراد چڱيءَ طرح سان سمجهائي سگهي ٿو. مطلب اھڙي تلکظي معنيٰ دار اوازن جي تنظيم يا سلسلو، جن وسيلي ھڪڙو ماڻھو پنھنجي ٻئي ھم زبان کي معنيٰ مطلب ۽ مراد سمجھائي سگھي. ٻين لفظن ۾ ٻولي چئبو اھي. اھڙي ڳالھه کي، جو ڳالھائيندڙ ڳالھائي تھ سندس ھم زبان ٻڌندڙ ان جوپورو مطلب پوري طرح سمجھي سگھي.

سرائڪي سنڌي لغت مان: