ٻول

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ٻول

बो॒ल s. f.: A promise, engagement, contract.

बो॒लु s. m.: Promise, engagement.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ٻول

ٻولَ جمع ٻولُون: ث. ٻولِي ، وعدو سودي جو. انجام مال لهڻ کان اڳ ڪيل وڪري بابت ”ڪچيءَ جي ٻولَ“.

ٻولِ جمع ٻولِيُون: ث. ڪُڪڙ جي مٿي جي چوٽي ، ڪلنگي ، موڙ ، چؤنر ل. ڪڪڙ جي چهنب هيٺان لڙڪيل گوشت جو ٽڪر ، لالڙي ت.

ٻولُ جمع ٻولَ: ذ. سخن ، گفتگو ”تو جو ٻول ٻروچ، ويهي ڪيو وڻڪار ۾“ شاهه؛ ”ٻيجل توسين ٻول، ڪيائين وهاڻيءَ وڍڻ جو“ شاهه. قول ، عهد. اَلَستَ جو پيمان. ننڍڙي ٻار جو مٺڙو ڳالهاءُ. راڳ جو اصطلاح ڪنهن به ساز جي ٿورڙي سهڻي وڄت ، ساز جي سُرائتي ٻولي. وڄت جو پائو. ڳائيندڙ جو

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

ٻول

اعرابن سان:ٻولَ: [ا - مث] ٻولـِي، واعدو (سودي جو)، انجام (مال، فصل لهڻ کان اڳ ڪيل وڪري بابت) ’تو جو ٻول ٻروچَ، ويهي ڪيو وڻڪار ۾‘ (شاهه/سسئي آبري)

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت مان:

ٻول

(Utterance)

عام طرح ”ٻول“ گفتگو، قول، (سخن) يا وچن کي چئبو آهي. اصطلاحي زبان ۾ راڳيندڙ جي سهڻي سخن کي ”ٻول “ سڏبو آهي. لوڪ ادب ۾ ”ٻول“ نظم جي صورت ۾ هوندا آهن، جنهن ۾ ٻهراڙيءَ جا ڏاها سادن لفظن ۽ تشبيهن ۾ فڪر انگيز ڳالهيون ڪندا آهن. ٻول بيت، ٻن بندن کان وٺي ويهن، ٽيهن بندن تائين به لکيا ويا آهن. هڪ مثال هيٺ ڏجي ٿو: ڏچر گهوڙي سچر زال، ڇڊي ڪڻڪ، گهاٽا تر، اڌارو وهانءُ، پنجئي نه ٿيا.

سرائڪي سنڌي لغت مان: