ٺڪر

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ٺڪر

ठकुरु s. m.: A kind of fakir, who are priest of the worshipers of the river. The relationship of the father of a married couple.

ठिकरु adj.: A potsherd. Earthen-ware. ठिकरु ठोब॒रु ٺڪرُ ٺوٻرُ Idem. ठिकरु भञणु ٺڪرُ ڀڃڻُ To cast the odium of anything upon another, to calumniate.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ٺڪر

ٺَڪرُ: صفت. چڱو، مان وارو، اشراف. ذ. ماڻهوءَ جو نالو مسلمان توڙي هندو. هندن جي هڪ ذات جو نالو، ٿر جو سوڍو. اَيٿ تارو جنهن کي هندو ماڻهو مانُ ڏين. بڊي جي ٻاويهين اڀري ۽ ورت رکن. ”ٺڪر ماءَ ويائي ، جيرو ڳڙ کائي“.

ٺَڪُرُ جمع ٺَڪُرَ: ذ. [سن. ٺَڪر = ديوتا، بت مورتي پوڄيندڙ] جل ديوتا جي پوڄارين جو ٻائو. هندو فقيرن جو هڪ فرقو. اڏيري لال جي پوڄارين جو گُرو. سردار. سيڻُ هندن ۾. ڏسو ”ٺاڪر“.

ٺِڪَرُ جمع ٺِڪَرَ: ذ. [سن. شرَڪرا] مِٽيءَ جو پڪل ٿانءُ ، ٺِڪر جو ٿانءُ. ٺِڪر جي ٿانءُ جو ٽڪرو ، ٺانگرُ. ٿانءُ ، برتن. بُهتانُ ، اِلزام ، داغ. صفت سُڪل ، خشڪ. سخت ، ڏاڍو. بي چيو ت. نڀاڳو ، بد بخت ڪ.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

انگريزي-سنڌي ڊڪشنريءَ مان: