بين الاقوامي معاشيات سان لاڳاپيل هي اصطلاح، جاڳرتا واري دور ۽ صنعتي انقلاب واري وچين صديءُ ۾ ان وقت نسريو، جڏهن يورپي واپار سامونڊي حدون پار ڪري دُنيا ۾ ڦهليو ۽ اُن جي ذريعي آخرڪار يورپ سڄي دُنيا مٿان حاڪميت قائم ڪئي. هن اصطلاح جي بين الاقوامي لاڳاپن ۾ اهميت ان ڪري وڌي، جو ڏٺو ويو ته ڪنهن به رياست جي معاشي پاليسي، نه رڳو اُن جي قومي مُفادن تي اثر انداز ٿئي ٿي، پر اها پاليسي طبقاتي برتريءُ جي حوالي سان به ڪارائتي آهي. هي تصورمعاشيات جي ابي ’آدم سمٿ‘ (Adam smith) جي تصور ”آزاد معيشيت“ جي بلڪل اُبتڙ آهي. ڇاڪاڻ ته آدم سمٿ واپار ذريعي بين الاقوامي سهڪار کي هٿي ڏيڻ جي حمايت ڪئي، جڏهن ته ”مرڪئنٽلزم“ ذاتي ۽ گروهي مفادن جي حاصلات کي اهميت ٿي ڏئي. هن نظريي مطابق رياست کي پرڏيهه وڌيڪ مال موڪلڻ ۽ اُتان کان مال گهٽ خريد ڪرڻ کپي، ته جيئن آسپاس جي رياستن مٿان معاشي مٿڀرائي حاصل ڪري سگهجي. ان پاليسيءَ کي ”پاڙيسريءَ کي واپار ذريعي ڦُري فقير ڪرڻ“ (Beggar-My-Neigbhour) واري پاليسيءَ جو نالو ڏنو ويو. ان کان علاوه هن نظريي ذريعي، قيمتي ڌاتو لڪائي رکڻ (Bullionism) واري روش کي به هٿي ملي. جنهن مطابق، ادائگين ۾ توازن لاءِ ضروري آهي، ته سون، چاندي ۽ ٻيا ڌاتو ڍڳ ڪري لڪائي رکجن، ته جيئن محفوظ ناڻي جي ذخيرن هُجڻ ڪري، معيشيت ۾ استحڪام رهي. جيتوڻيڪ قيمتي ڌاتن جي لڪائي رکڻ ۽ اُنهن جي معيشيت ۾ واري ڦيري نه ڪرڻ سان، مُلڪي واپار تي ناڪاري اثر پئي پيا، پر واپاري ذهنيت کي ان ڳالهه سان ڪا دلچسپي نه هُئي. البت سندن اها ڳالهه ته معاشي سگهه، رياستي سگهه کي سگهارو ڪندي ۽ جنگي صلاحيت لاءِ خارجي واپار جي پُٺيءَ جي ڪنڊي واري حيثيت هُجڻ تي، سياسي توڙي جنگي علمن جا ماهر متفق هوندي به وسيلن ۽ دولت کي لڪائي رکڻ واري سندن خيال سان سهمت نه آهن.بهرحال دُنيا جي اڪثر دانش- ورن جو خيال آهي، ته ابتدائي دور ۾ ”مرڪئنٽلزم“ بين الاقوامي تعلقات ۾ هڪ اهم ڪردار ادا ڪيو ۽ واپاري واسطيدارين کي سياسي لاڳاپن ۾ تبديل ڪرڻ ۾ ڪاميابي حاصل ڪئي