ويل

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ويل

विअलु adj.: Lost, abandoned.

वेलु adj.: Lost, missing.

वेल s. f.: Time, delay, a length.

S वेल s. f.: Time, season.

वैलु s. m.: Misfortune, evil.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ويل

ويلُ جمع ويلُون

ث . (سن. ويلا= وقت). مهل، وقت، ٽائيم، گهڙي، ٽاڻو. موقعو، وجهه. وات جو پاسو، واڇ (ڪ، ل). پاسو، ڪنڊت). مڱڻهار کي گهور (ڪ، ت). وَل (ٿ). شاديءَ ۾ زالن جو اَن وغيره کڻي وڃڻ (جنهن جي عيوض مٺائي ملي). خيرات. لنگر، ناتاري، ٻلي.

ويلُ جمع ويلَ (ڪ)

ذ . ويڪر، ويڪرائي، بَر.”هِرک جو ويلُ ڪيترو آهي؟“.

وَيلُ جمع وَيلَ

ذ . صفت. (ع)مصيبت، شامت، قهر، زوراوري، ڏاڍُ، زَيَر، بيداد، ناحق. تڪليف. ڪمبختي، نڀاڳ. ڏُک، سُور، غم، اِيذاءُ.

وِِيَلُ جمع وِيَلُ

ذ . صفت. هليو ويل، روانو ٿيل. گم ٿيل، وڃايل. چَٽُ، ناسُ، برباد. ناڪار، بي ڪار. ڪِريل، گهَٽ.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان:

ويل

سرائڪي : ویل سرائڪي ۽ سنڌي: ویل/ويل بيوقوف، جاهل، ڄٽ، چريو، اڻپڙهيل

سرائڪي : ویل سرائڪي ۽ سنڌي: ویل/ويل جاڳي جي رات گهر آيل عورتن طرفان ڏنل ان، چانور يا پئسا، شادي جي موقعي تي بورچي ۽ ميراثي وغيره کي ملندڙ تحفو * فرصت، واندڪائي

ويل سان لاڳاپيل لفظ

.

ويل بابت وڌيڪ اصطلاح