واهه

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

واهه

वाह s. f.: Protection, means, way, opportunity.

S वाहु s. m.: A canal.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

واهه

واههُ جمع واههَ

ذ . ڀلارو، اُچو، چوکو، اُتم، اُٿَر، فائق، نهايت، عمدو، سهڻو. جس، آفرين، واکاڻ، ساراهه، تحسين، ناموس، خوب. مدد. واٽ. واهه واهه، شاباس، آفرين. واهه جي، خاصي روءِ، رڳي.

واههَ جمع واهُون

ث . پاسو، طرف، سڳرُ، سِير، اوٽ، بچاءُ، سام، اجهو، آسرو، آڌار، ڀرجهلو،آڙَ، پناهه، پنارو، حمايت، مدد، وسيلو. وجهه، موقعو، ڏَت، سانگو، سَٺو، ٽِڻ، سمجهه. وَل، وار، اوسر. اُپاءُ، رستا بچاءُ.

واههِ جمع واهِيُون (ڪ)

ث . وانءِ، وانهن واهيون (قلندر جون، سيوهڻ اسٽيشن جي ڀرسان ڪن خاص کَڏن جو نالو).

واههُ جمع واههَ

ذ . (سن. وهه). واهڙ، نهر، هٿراڌو کوٽايل شاخ (پاڻيءَ جي).

واههُ (ف)

ندا. واکاڻ ۽ آفرين جو لفظ، شاباس.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

>
جاگرافيءَ جي ڊڪشنريءَ مان: