هرڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

هرڻ

S हरणु s. m.: A deer, stag.

हिरणु v. n.: To become tame, acquire, a habit, become habituated.

हुरणु v. n.: To strike the mind, come slightly into recollection, to remember faintly.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

هرڻ

هَرَڻُ جمع هَرَڻَ

ذ . (پرا. هرينو، هَرَڻ. سن. هَرِن= هرڻ). هڪ مشهور حلالُ جهنگلي جانور، مرگهه، هَر، غزال، آهُو، ڇيڪارو. (ل،ٿ). ڪُرنگُ. فراسين جي چٽن جو هڪ قسم. (ث. هرڻي جمع هرڻيون). (مصدر). چورائڻ، چوري ڪرڻ، کڻڻ، هٿ ڪرڻ، تڳائڻ، لمائڻ. لٽ ڪرڻ، ڦُر

هِرَڻُ

مصدر. هاڻُو ماڻُو ٿيڻ، ٺهي وڃڻ، هري مِري وڃڻ، گهائل مائل ٿيڻ، مانوس ٿيڻ. ڌارجي وڃڻ، پالجي وڃڻ، پالتو ٿيڻ (پکي يا جانور). عادت پوڻ، عادت ٿيڻ، هيراڪ ٿيڻ، علتي ٿيڻ. (ڪه) چوري ڪرڻ، مغلوب ٿيڻ، ڪانئر ٿيڻ، غلام بنجڻ.

هُرَڻُ

مصدر. ڪنهن ڳالهه جو دل تي تري اچڻ، يادگيري پوڻ، ياد اچڻ، چڻڪڻ، دل تي ڦرڻ، ڪنهن واقعي جو گاهي بگاهي احساس ٿيڻ، ڪُکڻ، سمُجهڻ، کُکڻ. (ڪ). اُڏامندڙ ڪک يا ڪَڪِري جو اک ۾ پوڻ. (هُريو، هرندو، هُريل).

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

انگريزي-سنڌي ڊڪشنريءَ مان: