هي هڪ نفسياتي نظريو آهي، جيڪو ڪنهن به امڪاني خطري (Risk) کي ذهن ۾ رکندي، فيصلا سازيءَ واري عمل جو محرڪ بڻجي ٿو ۽ ان ڳالهه کي چٽو ڪري ٿو، ته ڪو به فيصلو ڪندي، فائدن سان گڏ نقصان به پلئه پئجي سگهن ٿا. اهڙي طرح فيصلي واري عمل ۾ نفسياتي وارتائن کي ٻين پهلوئن تي اهميت ڏئي ٿو. هن نظريي مطابق ڪو به فيصلو ڪندي، لاڳاپيل ڌُر کي ٻن مرحلن مان گذرڻو پوي ٿو.
1. ڪنهن به صورتحال يا واقعي جو اهڙو تصور ۽ ادراڪ رکڻ، جيڪو ٻي لاڙي، نعم البدل ۽ پهلوءَ ڏانهن به اشارو ڪري.
2. ڪنهن به فيصلي بابت اهڙي ڪٿ، جنهن منجهان فيصلي ڪرڻ سان فائدن/ نقصانن جو مناسب اندازو ٿي سگهي.
هي نظريو ڪنهن به معاملي ۾ فائدن جي حصول تي وڌيڪ ڌيان ڏي ٿو، پر رڳو فائدا ئي فائدا حاصل ڪرڻ ۽ مفاد وڌائڻ واري رويي تي زور نٿو ڏي. 1970ع جي ڏهاڪي ۾ هن نظريي جي وڏن وڪيلن Kahneman ۽ Taversky ابتدا ۾ ان کي ”قدر جو نظريو“ (Value Theory) وارو نالو ڏنو، بعد ۾ اهو موجوده عُنوان تحت مشهور ٿيو