چين جي نامياري اڳواڻ ”ڊين، زيائو، پنگ“ طرفان متعارف ڪرايل معاشي پاليسي (ڊسمبر 1978ع)، جنهن ۾ ”چيني خاصتين واري سوشلزم“ تي زور ڏيندي، سخت ڪميونسٽ اصولن تي بيٺل چيني معيشيت کي آزاد منڊيءَ جي نظرين سان گڏي، هڪ لچڪدار معاشي پرو گرام ڏنو ويو. ان پروگرام ۾ خانگي واپار، انفرادي ملڪيت ۽ ادارن جي قيام کي ساراهيندي، چيني عوام لاءِ سکي ۽ معياري زندگيءَ جو تصور متعارف ڪرايو ويو. اهو تصور چين جي باني ”مائوزي تونگ“ جي ”ثقافتي انقلاب“، ”اجتماعيت“ ۽ ” عظيم اڳڀرائيءَ“ واري فڪر جي بالڪل ابتڙ ثابت هو. ”نئين سڌارن ڀري نيتيءَ“ جو پهريون دور 1978ع کان شروع ٿيو ۽ ٻئي دور ۾ 1980ع جي ڏهاڪي ۾ اهو لاڙو تمام گهڻو مضبوط ٿيو. انهن ٻنهي دورن ۾، زرعي شعبي ۾ گڏيل ٻنين (Collective Forms) جو خاتمو، پرڏيهي سيڙپڪاريءَ جي آجيان ۽ ڪاروباري طبقي کي خانگي ادارا قائم ڪرڻ جي اجازت ممڪن بڻائي وئي. هن پاليسيءَ جي ابتدائي دور ۾ چين جا اڪثر صنعتي ادارا رياستي ڪنٽرول هيٺ رهيا، پر بعد ۾ انهن ادارن ۾ به خانگي ڀائيواري، ڪندي قيمتن تان سرڪاري ضابطا هٽايا ويا. ان سان گڏ سيڙپڪارن کي موڙيءَ جي تحفظ جون ضمانتون مليون ۽ تيل جي صنعت ۽ بئنڪن کان سواءِ هر شعبي کي سرڪاري مداخلت کان مڪمل طور ”آزاد“ ڪيو ويو. انهن تبديلين جي ڪري چيني معيشيت تمام گهڻي سگهاري ٿي وئي ۽ ان جي واڌ جي شرح تقريبن 10 سيڪڙي کي وڃي پهتي. نتيجي ۾ چين اقتصادي ترقيءَ جي لحاظ کان آمريڪا سان ڪلهو هڻڻ شروع ڪيو. انهن سڌارن سبب چين ۾ غربت گهٽي، قومي دولت وڌي ۽ چين جو بين الاقوامي سياست توڙي معيشيت ۾ اثر تمام گهڻو وڌيو. انهن تبديلين سبب چين اڄ دنيا ۾ منفرد حيثيت رکي ٿو.