مور

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

مور

मूरि adv.: Completely, wholly, in the least, at all.

S मूरु s. m.: Capital in trade, stock, principal

मोर s. f.: The giving forth fresh leaves a tree. the fresh springing up of a tree or plant after being cut down. Plants of tamarisk etc. sprung up in a body on a plain.

S मोरु s. m.: A peacock.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

مور

مور جمع مورُون

ث . (پرا. مورَنَ= نئين اوڀَڙُ. سن. مُڪولَنَ< مُڪَلَ= نئين اوڀڙ. سن. مولَ= مُکري)نئين اوڀڙ، نئين ڦوٽ، ڦوٽاڙو، ڦوٽهڙو. ٻُورُ، انگورُ، گؤنچُ. تازا ڦٽل وڻ. قلم ڪرڻ کانپوءِ وڌيل وڻ. لَيُون. مٺي پاڻيءَ جي مڇيءَ جو هڪ قسم. (اسم خاص). تعلقي

مورِ

ث . ٻيڙيءَ جو هڪ عضوو، کُوهي جو ڇيڙو. جهاز جي کُهي جي چهنب.

مورُ جمع مورَ

ذ . (پرا. مورو. سن. مَيورَ= مورُ) پکيءَ جو هڪ قسم، طائوس، ڪارايل، مَجورُ، مُرلا. (ث. ڊيل جمع ڊيلون). واڳُون، واگهُو (ڪ). ”منگهي جا ته مور ڀلا“ نَٿ جو هڪ جزو. (ن، ب) چوٽي، مُڪَٽُ، تاج، ڪَلنگي، ڪُلاههُ، موڙ. (اسم خاص). منگر مڇيءَ جو هڪ

مُور

ث . (ف). ماڪوڙي، ڪئلي، ڪِيڙي.

مُورَ

اسم خاص. اُهي مسلمان جن اسپين تي راڄ ڪيو هو (مٿن اهو نالو مُوراڪو جي رستي اسپين وڃڻ ڪري پيو هو).

مُورِ

ظرف. (سن. مُول= اصل) اصل، هرگز، مُورهين، مُوراهين، پَٽيءَ، تمام، بلڪل، بِنهه، هڏ، ڪڏهين به، ماڳهين. ”مُور نه وسري تنهنجي چڱائي“.

مُورُ جمع مُورَ

ذ . (سن. مُول، مُورُ) پاڙُ، جَڙ، اصل، بيخُ، بُنياد، بِناءُ. اصل سرمايو. (اُهي اَصل رُپيا جن سان سوداگري ڪئي وڃي)، اصل رقم، مُوڙي، وياج کان سواءِ رقم. موجُودات، ذخيرو، سامان، مال. ڌاتُو، ماده، اشتقاق. ڀِٽ جي پاڙ (ٿ). اصطلاح ( (حرف ا

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: