منهن

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

منهن

مُنهُن (مُک، چهرو، شڪل، صورت، روءِ، مُهڙ، واتُ، ٽنگ، ڳڙکُ): face, visage, countenance, mouth, opening, orfice

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

منهن

मनहुं s. m.: A shed, a thatched roof.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

منهن

مَنَهُن جمع مَنَهَن

ذ . (سن. مَنڊَپ< مَنڊَ= اڏڻ. سنيگارڻ). لانڍي، ڇاپرو، ڇاڄو، مَنهه، ڇنو، ڇَپر، ڇَن. ڍڪ. ڪکن ڪانن يا تيلن جي ڇت ( جا فقط ٿوڻين تي بيٺل هجي). شادي مراديءَ واري وقت ۾ اڏيل ڪکائين جاءِ، منڊپ. ڪکائين جاءِ، جهوپڙي، ڀُنگي، ڀونگڙي، شاميا

مِنهُن جمع مِنهَن

ذ . موسو، بهانو، عذر، ڍؤنگ، مِکر، گيگ، تِيتال، مڪر، فريب، سبب، حِرفت، کيڏبازي، ٽريڙ، چالو. ڏيکاءُ، دعويٰ.

مُنهُن جمع مُنهَن

ذ . اسم (سن. مُک= مُنهن. پرا. مُنهُن= مُهانڊو). مُک، مهانڊو، چهرو، شڪل، صورت، مُهڙ، روءِ. وات، دهن. مول، مُنڍ، بنياد، شروعات، ابتدا، پهريائين. سوراخ، ڳِڙکي، ٽُنگ، لنگهه، در، دروازو، داخلا. ڪنهن واهه يا ڪور ۽ ڪڙي جي نڪرڻ وارو هنڌ،

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

منهن سان لاڳاپيل لفظ