منجڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

منجڻ

मंजणि s. f.: A fixed frame or couch for sleeping for the back fixed on the end of the lever of a water wheel to support for the back of the man or boy who sits there as driver. A transverse stick laid along the ground, on which posts are supported.

मुंजणु v. a.: imper. मुंजु مُنجُ past मुको مُڪو to send.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

منجڻ

مَنجڻِ

ث . (سن. مَنچَههَ) کُتل کٽولو، پيهِي (جنهن تي هنڌ وغيره رکجن). کُتل گهڙامنجي، مَنجَڻ. نارُ جي ڳاڌيءَ تي کُتل اُڀي پَٽِي (جنهن کي نار هڪليندڙ ٽيڪ ڏيئي ويهندو آهي).

مَنجَڻ جمع مَنجڻُون

ث . (سن. مَنج ) ويهڻ جي کٽولي، چارپائي، منجي، چئن ٽنگن وارو ڪاٺ جو چؤنڪو. پاڻيءَ جي دلن ۽ مَٽن رکڻ لاءِ ڪاٺ جي ٺهيل منجي، گهَڙامَنجي، پاڻيءَ ۾ سارين جو لابارو ڪرڻ وقت سنگن رکڻ لاءِ ڪاٺ جو چئن ٽنگن وارو چؤنڪو. (ل). پلي يا مڇي وغ

مَنجَڻ

اسم خاص. تعلقي ميهڙ ۾ هڪ ديهه جو نالو.

مُنجَڻُ

مصدر. (سن. مُنجَ= آزاد ڪرڻ) موڪلڻ، روانو ڪرڻ، هلائڻ، اُماڻڻ، پَٺڻ. ”مُنجا منٺار مون غمخوار ڏي خط“ (فاضل شاهه).

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: