ملڪ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ملڪ

A मिल्क s. f.: Property, possession.

A मुल्कु s. m.: A country.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ملڪ

ملڪَ

اسم خاص . هڪ قبيلي جو نالو.

مَلَڪُ جمع مَلَڪَ

ذ . (ع). ملائڪ، فرشتو، هاتِفُ.

مَلڪُ جمع مَلِڪَ

ذ . صفت. (ع). بادشاهه، شاهه، شهريار. فرمانروا، والِي. حاڪم.

مِلڪ جمع مِلڪُون

ث . (ع). ملڪيت. زمينداري. جاگيرداري. جائداد. مال، اسباب. ڌن، دولت. حق. ملڪيت. ”مِلڪ مارُوءَ جي آهيان، زور نه ٿيان جوءَ“ (شاهه).

مُلڪُ جمع مُلڪَ

ذ . (ع) . ديسُ، ڏيسُ، ڏيهه. وطن، ساڻيهه. ولايت، ڪِشوَرُ، دُيار، اَقلِيم. رياست، راڄ، سلطنت، بادشاهت، عِلائقو، عملداري، ملڪيت، سرڪار، حڪمراني. صُوبو، پرڳڻو، شهر، ننگر، ننگري.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: