مل

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

مل

S मल s. f.: Wrestling.

मलु s. m.: A standard measure or weight kept as a test for others. S A wrestler, a brave man. A common affix to Hindu name.

S मल्लु s. m.: A wrestler, a brave man. adj. Courageous, athletic.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

مل

مَلَ جمع مَلُون

ث . (سن. مَلُ= ملهه ورهندڙ) مَلهه . زنجير جي ڪڙين کي ڳنڍڻ لاءِ لوهي ڇَلو (مهراڻ). ميرائي، ناپاڪائي، پليتائي، گدلائي، ميراڻ. (سامي).

مَلُ جمع مَلَ

ذ . (سن. مَل= ملهه ورهندڙ) ملهه ورهندڙ، پهلوان. مالهي. بهادر، جوڌو. هندن جي نالي پٺيان لڳايل لقب، جيئن هاسو مل، بصر مل وغيره. چونري جي ڇت جي چئن ڪاٺين مان وچين ڊگهي ڪاٺي (اهي ڪاٺيون مٿي وڃي پاڻ ۾ ملي مخروطي شڪل ٺاهين ٿيون). سَرُ، ميل

مُلُ جمع مُلَ

ذ . (سن. مُولِيه= مُلهه) قيمت، بها، اگهه، مُلهه. مُور، پتي، مرڳو. حرف جر. (سن. مُول) وٽ، لڳ ڀؤ، سان، گڏ، ڀيرو. ”جا عُمر!تو مُلُ عيد، سا اسان سُوءَ ورتي سُومرا!“ (شاهه).

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: