هي اصطلاح علائقائي(Regional) سطح يا ماتحت طريقي سان ڪاروهنوار هلائڻ جي لاءِ استعمال ٿئي ٿو، يعني علائقائي حوالي سان ڪو به سگهارو ملڪ پنهنجي برتري برقرار رکندي، پنهنجين پاليسين جي مٿڀرائي چاهي ٿو. بين الاقوامي نظام وانگر ڪم ڪندڙ هي سرشتو ضروري ناهي ته اُن جهڙا ئي نتيجا ڏي، بلڪ اهو به ممڪن آهي ته اُهو ڪيترن پهلوئن جي لحاظ کان مٽيل پڻ هُجي، مثال طور: هي سرشتو ٽه-رخو يا گهڻ – رخو ٿي سگهي ٿو. اهو به عين ممڪن آهي ته هن سرشتي ۾ اهميت رکندڙ معاملا عالمي سياسي نظام تي گهرواثر وجهن. مثال طور عرب- اسرائيل تڪرار علائقائي حيثيت رکندي به بين الاقوامي ادارن ۽ نظام ۾ انتهائي وڏي اهميت رکي ٿو. ”ماتحت سرشتي“ واري اِن نظريي جي وڏن وڪيلن ۾ بائينڊر (1958ع) ۽ بريچر (Brecher) جا نالا اچي وڃن ٿا. ان کان علاوه 1969ع ۾ ”انٽرنيشنل اسٽڊيز ائسوسئيشن“ طرفان نڪرندڙ خاص ٽماهي پرچي ۾ به اِن ويچار کي اڳتي وڌايو ويو