لوڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

لوڻ

लवणु v. n.: To emit a sound. Chiefly referring to omens.

S लूणु s. m.: Salt.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

لوڻ

لَوَڻُ

مصدر. لات لَنوڻ، ٻولي ڪرڻ (پکين جو) ٻولڻ، آواز ڪرڻ. تکو ڳالهائڻ، بَڪڻ، ٽين ٽين ڪرڻ، ٽَؤنڪڻ، چَهَڪَڻ ، جکڻ. چالاڪي ڪرڻ. حرفت ڪرڻ. تيل ۾ ڪي گرم شيون گڏي سرديءَ ڏينهن ۾ ٿڌيل ماڻهوءَ جي مٿي يا بت کي مالش ڪرڻ. (لَوِيو، لَوَندو، لَويل).

لُوڻُ جمع لُوڻَ

ذ . (سن. لَوَڻُ< لُون) نِمڪ ، نِمَڪُ، لِيمَڪُ، مِيٺو. هٽ جو وکر. کاراڻ. سينڌو لوڻ، لاهوري لوڻ.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

>
جاگرافيءَ جي ڊڪشنريءَ مان: