لب

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

لب

لَبَ [ ع لُعاب] ( لَٻَ، پِڪَ، ٿُڪَ، ڦيڻي، گِگَ، اوڳارَ، گِڦَ): spittle, saliva, salivary secretion, scalon [G]

لَبُ [ف](چَپُ): lip, cheilos [G]

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

لب

लब s. f.: Spittle, saliva.

लबु s. m.: A bribe. Priming lay in pan of gun.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

لب

لَبَ جمع لَبُون

ث . (ع. لُعاب) ٿُڪَ، ڦيڻي، لَٻَ، پِڪَ، گِگَ، اوڳارَ. رشوت، وڍي ، حرام ، ڳٿو ، نفعو ، ٻوٻو، لالچ ، لوڀ، طمع.

لَبُ جمع لَبَ

ذ . (ف. لَبُ= چَپُ) ، هڪ عضوي جو نالو ، چَپُ. طرف، جانب ، پاسو ، ڪنڌي ، ڪَپُ (درياءَ جو)، ڪَنو، ڪنارو ، ڀَرِ، ڪَسُ، بندوق جو لَبُ، گَزُ، تير. ٻيڙيءَ جي سڙهه کي هوا ڏانهن ڦيرائڻ واري رَسِي.

لَبَ

(فصل) لُڻڻ واري حالت ،لوبُ، لابارو، (فصل جي) ڪٽ يا ڪٽائي. طمع. مُوڙي، نقد، روڪڙ. (رام ڪلي).

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: