فلم

:جامع سنڌي لغات ۾

فلم

فلمَ جمع فِلمُون: ث. انگ. film. فوٽُو ، عڪس. پڪچر ، مورتن جو تماشو. سئنيما ، ناٽڪ ، کيل. ڪنايَته مزاج ، طبيعت ، سُڀاءُ. خيال ، ڌيان.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت مان:

فلم

(Film)

فلم يا مووي دراصل مظاهراتي فن آهي، جنهن جي هڪ ادبي اهميت به آهي. فلم جي ڪهاڻي لکندڙ، فلم جي گانن لاءِ شعر لکندڙ ۽ مڪالما لکندڙ اديب پنهنجو ڀرپور ڪردار ادا ڪري ٿو. ڊرامي وانگر فلم بھ ڪنھن ملڪ ۽ قوم جي ثقافت کي اجاگر ڪرڻ ۾ اھم ڪردار ادا ڪري ٿي. فلم جو ڪينواس ڊرامي کان وڌيڪ ٿئي ٿو. ڇو ته ڊرامي جي تاثر کان فلم جو تاثر وڌيڪ سمجھيو وڃي ٿو. فلم وسيلي ڪنھن بھ ملڪ جي مزاج، رھڻي ڪھڻي، عادتن، رسم و رواج جي خبر پوي ٿي. فلم ۽ ٽي وي وسيلي اڄ شهري يا کوٺاڻو پنھنجي گھر ۾ ويھي ڪنھن بھ شھر ملڪ ۾ ٿيندڙ واقعات ۽ وندر جي پرگرامن جو لطف ماڻي سگھي ٿو. ھن وقت جڏھن ڊش اينٽينا، ڪيبل سسٽم گھر گھر عام ٿي ويو اھي ۽ گھر گھر سئنيما ھال ٿي پيو اھي، تڏھن فلم جي اھميت اڃا بھ وڌي ويئي اھي. اڄ فلم وندر جو بھترين ۽ طاقتور وسيلو اھن. فلمن جون اھم خوبيون فلم جو وڏو پردو، اداڪار، ڪھاڻي، گيت، ڊائلاگ، ڊانس، چترڪاري، موسيقي سنگتراشي وغيره. قدرتي نظارا، گانا ڪھاڻي کي خوبصورت بڻائي ڇڏيندا اھن. سنڌي فلمن جي شروعات ورھاڱي کان اک 1942ع ۾ ڪريم بخش نظاماڻي ”ايڪتا” ٺاھي ڪئي ھئي.

فلم سان لاڳاپيل لفظ