سُفارتي زبان جو هي اصطلاح، ڪنهن به فرد کي عدالتي مُقدمي بازيءَ جو حصو بڻجڻ کان تحفظ فراهم ڪرڻ لاءِ استعمال ڪيو ويندو آهي. ڪو به شخص جنهن کي اهڙو تحفظ حاصل هُجي، تنهن جي مٿان نه ڪو ديواني يا فوجداري ڪيس داخل ٿي سگهي ٿو، نه ڪنهن استغاثه هيٺ اچي سگهي ٿو ۽ نه ئي ڪا سزا ڀوڳي سگهي ٿو. عام طور تي اهڙو حق سفارتي حلقن کي حاصل هوندو آهي، تنهنڪري کانئن ٿيل ڪنهن به ديواني يا فوجداري ڏوهه سبب، مٿن ميزبان رياست جو روايتي قانون لاڳو نه ٿي سگهندو آهي. تحفظ جي ان دائري ۾، سفارتخاني جو انتظامي ۽ ٽيڪنيڪل عملو شامل هوندوآهي. ”ويانا ڪنوينشن“ جي آرٽيڪل 29 مطابق، سفارتي عملي جي ڪنهن به فرد کي گرفتار يا عدالتي مقدمن ۾ ملوث نٿو ڪري سگهي. اهڙو عمل عالمي قانونن جي ڀڃڪڙي سمجهي ويندي. ”مقدمن کان مُڪمل تحفظ“ وارو تصور ڪافي پُراڻو آهي، پر 1961ع ۾ ويانا ڪنوينيشن تحت بين الاقوامي قانون مطابق، ان سلسلي ۾ تجديد ڪئي وئي. ان تجديد مطابق، جيستائين سفارتڪار جي حڪومت سندس مرتبي کي رد نه ٿي ڪري، تيستائين ڪنهن به مقدمي ۾ سفارتڪار کي عدالت ۾ گهلي نٿو سگهجي. 1963ع ۾ ”ويانا جي قونصل ڪنوينشن“ تحت اهڙي تحفظ کي وڌيڪ واضح ڪندي، سفارتخانن سان لاڳاپيل قونصلخانن کي به ساڳئي قسم جون مراعات ڏنيون ويون