شاهه

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

شاهه

S शाहु s. m.: A king. A title of honor for fakirs etc. S The head or owner of the property in a mercantile house, the person who holds a Hundi or bearer of it.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

شاهه

شاهه جمع شاهه: ذ. [ف. شاهه = وڏو] حاڪم ، بادشاه. شطرنج راند جو هڪ مُهرو. فقيرن، پيرن ۽ اميرن لاءِ مانائتو لقب.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان:

شاهه

سرائڪي : شاہ سرائڪي ۽ سنڌي: شاہ/شاهه ]صفت[ عزت جو لقب، جيڪو پاڻ سڳورن صلي الله عليه واله وسلم جن جي اولاد لاءِ استعمال ٿيندو آهي * ڳوٺ ۾ اوڌر ڏيندڙ شخص