ث. درياءَ يا نئين جي وِچَ وارو حصو، اونهي ۽ تيز وهڪري وارو پاڻي ، پاڻيءَ جو تِکو وهڪرو ، تِکُ. چير ، ڦوٽ ، ڏار ، شگاف. هَرَ ڪاهڻ وقت ڍڳي کي ٻَڌڻ لاءِ رَسو ، نار وَهڻ وقت ڍڳن جي سِنڱن ۽ نار جي ڀرڄل کي ڳنڍيندڙ رَسو. نشتر سان رت ڪڍڻ واري حالت. فصد. سُوئر جي

ذ. وچ. درياءَ جو وچون وهڪرو. سِيل.

ذ. رستو ، راهه ، واٽ ، سڙڪ ، دَڳ ، مارگُ ، سَڳَرُ ، سيرو ، پيچرو ، گَس ، گذر گاهه ، لنگهه. اسم خاص. شهدادپور تعلقي ۾ هڪ ديهه جو نالو. مغلڀين جي ويجهو کاري پاڻيءَ جي هڪ ڍنڍ جو نالو.

ذ. وڏي ماتا.

ذ. [سن. سيٽڪ] تور جو هڪ وِٽ ، ماپ جو هڪ تورو. مڻ جي چاليهين پتيءَ وارو وزن ، چئن پائن جو گڏيل وَٽ. سنڌي سيرُ ٨٠ تولا، طبي سيرُ ٥ تولا ٨ ماسا، شاهي سيرُ ٢١ ماسا، عالم گيري سير ٤٠٣ طبي مثقال، خراساني سيرُ ١٥ طبي مثقال وزن. ڍَؤ. واٽ ، رستو. لنگهه.

ذ. [ع. سير = وڃڻ] گشت ، سَياحَتَ. چهل قدمي ، هَوا خوري. گهمڻ. دَورو.

ث. ڪاٺيءَ کي وچ مان چير ڦوٽِ ، ڏارُ ، ڦاڪ. سِينڌ ، مانگَ. عورت جي.